Łysek performance

[Migrena]

 

 

Dawno temu,
osiemset metrów pod ziemią,
na pokładzie Idy,
gdzie czarne pyły gryzły płuca górników
jak wszy -
harował koń - Łysek.

Na grzbiecie nosił kamienny oddech kopalni,
w oczach światło lampki karbidowej,
w nogach tysiące ton węgla.

Kości dzwoniły jak łańcuchy,
kopyta tłukły w skałę -
aż iskry gasiły ciemność.

Morcinek opisał to w swej noweli.
Zabawny gość, co widzi cierpienie
w rytmie kopyt.


Rządy Władysława Gomułki -
ascetycznego sekretarza jak kość obgryziona z chleba -
wypchnęły konie z kopalń.
Maszyny wdarły się tam, gdzie mięso i kopyta znały drogę.
Żelazne szczęki zamiast mięsa,
w partyjnych gazetach -  że konie i emeryci
przeżerają Polskę
jak pasożyty w trzewiach narodu.

Łyska wpakowano na ciężarówkę.
Z innymi skazanymi na śmierć końmi wywieziono do Francji -
krainy ludzi, co jedzą konie
jakby chcieli zagryźć ich dusze,
popić winem, zagryźć żabą,
udawać ucztę bogów.

Zwariowani dziwacy,
co Marsylianką chwalą
ociekającą krwią gilotynę.


W rzeźni pachniało krwią,
rury ciekły parą jak żyły przecięte brzytwą.
Pan Galambosz pił kawę, zalewając się w trupa.
Łysek spojrzał mu w oko -
i wygrał.

Zamiast noża - furmanka.
Miska obroku.
Pijacka przysięga:
kto dowiezie - przeżyje.

Śpiewała o tym pani Rodowicz –
swym namiętnym głosem
zachęcając : „wio koniku…”
Lecz Galambosz to była
 francuska  moczymorda.
Po miesiącu kupił dostawczaka Renault
i wyrzucił Łyska  z podwórka
w pizdu,
jak psa zdechłego w gnoju.




Koń błąkał się po Polach Elizejskich,
z pyskiem otwartym jak rynsztok,
aż trafił na plac Pigalle,
gdzie, jak przekonywał nas oficer Abwehry Hans Kloss,
są najlepsze kasztany.

Kloss miał stosunki ze SS-Sturmbannführerem Brunnerem,
pokazał je w serialu „Stawka większa niż życie”
Konic z Morgensternem.

Polska już miała miec stosunek
z bestią ze wschodu
ale szczęśliwy przypadek
nie dopuścił do tragedii.

Bo ta czerwona cholera na glinianych nogach
przy pomocy Gorbaczowa i Jelcyna
rozpadła się jak trup,
rozdęty, cuchnący,
którego nikt nie chce grzebać.

Ale bestia wciąż zabija.
Na szczęście - nie u nas.


To były dla Polaków czasy piękne i trudne.
W euforii doszczętnie zgłupieli.
Wybrali agenta bezpieki, Bolka,
na prezydenta.
Dali się prowadzić jak stado ślepych cieląt
w rzeźni historii.

Łysek padł na ławkę,
kopyta sterczały jak krzyże,
brzuch lśnił w słońcu -
straszył spacerowiczów
kutasem większym niż pomnik Lenina.

Stary Kowboj znalazł go tam,
złapał za grzywę, pognał na statek
dla emigrantów -
krwawiących jak cielak w rzeźni.

Kowboj został poganiaczem bydła w Ameryce Południowej.
Skóra spaliła się w słońcu,
serce zżarły muchy prerii.
Jerzy Michotek śpiewał o tym:
„nad ranem gdy kowboje wypędzali bydło w step....",
a echo niosło śmierć po suchej trawie,
co drżała jak skóra zdarta z człowieka.


Kowboj umarł,
kumple ciało przykryli  kamieniami,
by Salvatore Allende nie wyrzucił go z helikoptera do oceanu
w imię rewolucyjnego bilansu,
że ilość żywych i martwych
zrzucanych do oceanu
musi się mu bilansować.

Allende, ten samobójca historii -
padł w pałacu
jak szczur rozszarpany przez własne, ludzkie psy ochrony.

Łyskowi strzelili z Remingtona w łeb.
Czy zginął?
Michotek bredził o wietrze i trawach -
jakby człowiek był trzciną,
bezbronną, łamliwą, krwawiącą -
jak ta Hanka od Staśka Apasza,
zadźgana nożem w bramie,
o czym  lamentował Grzesiuk.


Legenda mówi -  Łysek przeżył.
Nazywał się Qń - pseudonim operacyjny
albo symbol przetrwania.

Skończył studia, został mecenasem,
łeb większy niż boisko,
kopyta wykrzywione jak po chorobie Hainego - Medina. Awanturnik, wrzeszczący w Sejmie,
krzywa bestia naszych czasów.

Jest, jaki jest.
Chyba że znowu zemdleje.

Łysek z pokładu Idy - legenda.
Nie koń, lecz krzyk rozszarpany,
kopyto wbite w twarz historii.

Źrebaków Łyska już nikt nie znajdzie.
Pieprzona Unia Europejska rządzi.
Łąki puste, ziemia zarośnięta,
konie z duszami znikają
jak górnicy przykryci pyłem,
zakopani w szybach, w ciemności,
bez powrotu.


Arrivederci.

 

 

 

Edytowane 20 Sierpnia przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Przytulia35]

@Migrena

w dzieciństwie płakałam nad Łyskiem, dziś żal mi koni skazywanych na rzeź.w internecie jest sporo zbiórek ale to kropla w morzu potrzeb...konie są cudowne, a ludzie często bezmyślni. wzruszająco i mądrze pochylasz się nad losem cierpiących zwierząt...

[Annna2]

@Migrena - tak sobie myślę, że nie da się już zatrzymać zmian,

i tak być powinno- postęp gospodarczy, innowacje to dobra droga.

Ale jak zwykle zmiany poszły tak daleko, że mamy zmiany klimatu- których nie da się już zatrzymać.

Idą po bandzie- jak konie po betonie

Tak przemy do przodu- że to już jest ekspansja i degradacja Ziemi.

A zmiany etyczne? To erozja- bo to co było stało się śmieszne, starodawne i niepotrzebne,

tak jak wszechobecna w miastach betonoza( choć światełko w tunelu widać)

 

Edytowane 20 Sierpnia przez Annna2 (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

@Migrena Mocne. I gęste od historii, tej wielkiej i tej z poziomu butów (czy raczej - kopyt).

Czytam i widzę człowieka, który nie tylko pamięta, ale i czuje wszystkie warstwy przemian, które przetoczyły się przez ten kraj.

Dziękuję,

zostawia odcisk.

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 Czy Ty w ogóle potrafisz czytać ze zrozumieniem?

[Berenika97]

@MigrenaNo to pogalopowałeś z Łyskiem czy na Łysku przez dekady i świat. Świetny pomysł z humorem, groteską, smutkiem na końcu. Ten smutek mnie bardzo zasmucił, pozwoliłam sobie się nie zgodzić z Tobą, co losu Łyska i jego potomków. 

 

Legenda mówi – Łysek żyje.

Nazywa się Duch – symbol nieśmiertelności.

łeb nosi wysoko w chmurach,

kopyta znaczą szlaki dla wędrowców.

Dobry duch naszych czasów.

Jest, jaki jest. I nigdy nie zemdleje.

Łysek z pokładu Idy – legenda.

Nie krzyk, lecz pieśń o przetrwaniu,

kopyto, co zostawia ślad nadziei.

Źrebaków Łyska znajdzie każdy,

kto spojrzy na wolne łąki.

 

[Migrena]

@Berenika97

Bereniko.

A niech duch Łyska hula po niebieskich pastwiskach.

Niech mu nie braknie trawy soczystej, wody żródlanej, ciepłej stajenki.

Za głód, wysiłek, ciemiężenie, niech dłoń przyjazna czesze jego grzywę.

Niech tak będzie !

 

A mnie prześladuje sekwencja z filmu Rejs. Z tym pięknym - patataj !

 

I to życie. Nasze życie które pędzi nas ku niewiadomemu.

Gdzie się w końcu odnajdziemy ?

 

My, jak te Łyski ?

 

Bereniko - zawsze mnie wewnętrznie rozbudzasz !

I czuję się z tym znakomicie :)

Dziękuję.

[Migrena]

 

@Annna2

Aniu.

Całkowicie się z Tobą zgadzam.

Czasem jak zamyślam się nad tym co kiedyś, teraz i później to czuję, że wpadliśmy w jakiś piekielny wir który ciągnie nas w przepaść.

Ty lubisz pisać Koheletem.

A mnie ten fragment (może nie a propos) tak drapie mózg od środka : " to co jest teraz już było, a to co będzie kiedyś jest teraz". (Z głowy to może coś pokręciłem).

Lepiej - juz było.

 

Aniu.

Dziękuję !

 

 

@Alicja_Wysocka

Al. Taki wiekowy to jednak nie jestem :)

Chociaż paradoksalnie tego żałuję.

Dziękuję pięknie :)

I słuchaj.

Bo ja cały czas pod tym kominem....jakbym czekał aż Ty......

No nic.

Wybacz :)

 

 

@Naram-sin

Ja przepraszam, bo to nie do mnie....

Ale może Przytulia.

No takie...złudzenie optyczne.

Dzięki Naram-sin.

Nie do mnie ale miło, że byłeś :)

 

 

Edytowane 20 Sierpnia przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Robert Witold Gorzkowski]

@Migrena Koń jaki jest każdy widzi - tyle klasyk, a dla mnie te zwierzęta to samo piękno. W młodości lubiłem przytulić się do grzywy i pędziłem na oślep dziś pozostały tylko wspomnienia i niech tak zostanie.

@Naram-sin no cóż bądź co bądź każdy głos przemawia do innego pokolenia.

[Gość]

@Migrena Nie mogłem się nadziwić jak można tak wielowątkowy tekst potraktować jak ckliwą bajeczkę o cierpiących zwierzątkach. Może ze względu na obszerność koleżanka nie pofatygowała się przeczytać utworu do końca?

Mnie bardzo zainteresowała Twoja quasi-historyczna peregrynacja. Łysek odbija w niej rzeczywistość jak krzywe zwierciadło i staje się soczewką ogniskującą zdarzenia i dziejowe emocje.

[violetta]

Takie były czasy, zwierzęta razem z ludźmi ciężko pracowali. Moi dziadkowie mieli konie do prac w polu i do jeżdżenia. Koń musiał ciągnąć wóz, maszyny, ludzi. Ludzie mieli wielki pożytek. 

Ja się wychowałam przy koniach, wielokrotnie się ich bałam, gdy szłam do szkoły, a padły się na łące i często uciekały na ulice.

[Migrena]

@Naram-sin

starałem się uchwycić tę wędrówkę w czasie i przestrzeni w surowy i prosty sposób. Bez metafor i specjalnych przegięć.

Wyszło jak wyszło :)

 

To Ty najlepiej to ocenisz :)

Gdybym przywołał słowa z filmu " między wierszami" to napisałbym tak : starałem się pisać tak, jakbym tam był.

To tyle.

Dziękuję.

 

 

@Robert Witold Gorzkowski

Kiedyś miałem dom w lesie i jednych jedynych sąsiadów.

Mieli konia. Wielkiego, potężnego perszerona. Na imię miał Adolf.

Ile ja się na nim najeździłem ?

Na oklep. Po lasach, polach i płyciznach Pilicy. Dawałem im co miesiąc po cztery stówy. Bo koń potężny to i potrzeby potężne. 

Nie chcę nawet myśleć co się z nim stało kiedy sprzedałem swoje ranczo.

Ale wspomnienia zostały.

 

Dzięki Robert.

 

 

Edytowane 20 Sierpnia przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Robert Witold Gorzkowski]

@Migrena znam te konie kiedyś pogalopowałem na takim w Niemczech piękne zwierzę. Mój też był gospodarczy silny i zarazem łagodny jak baranek, a pysk taki miękki i parskał uroczo.

[Migrena]

@violetta

Violu.

Czas koni przeminął.

A kiedy nasz czas przeminie ?

Bo przecież przeminie !

Dziękuję.

Dobrego :)

[Alicja_Wysocka]

@Migrena

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 Jak się fajnie rozmawia, pisze, to na co kalendarz?

Aaa, bo widzisz, ja pod innym kominem i Ty pod innym - coś jak żuraw i czapla.

Serdeczki :)

[Migrena]

@Robert Witold Gorzkowski

Dla mnie najpiękniejsze to konie i wilki.

A Adolf miał na każdej nodze piękne i długie czupryny (?).

W swojej potędze był pomnikowy.

Dzięki.

 

 

@Alicja_Wysocka

Jestem gapa.

Bo ja z plecaczkiem, konserwy, jajka na twardo, woda......a tu inny komin.

 

To ja co?

Pójdę już sobie :)

Al :)

 

 

Edytowane 20 Sierpnia przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[violetta]

@Migrena bez Boga przeminie. Będę pochwycona do nieba przed wojną. 

[Robert Witold Gorzkowski]

@Migrena szczotki pęcinowe :)))

[Migrena]

@Robert Witold Gorzkowski

Ulala.

Ciekawie.

A ja mu te szczotki pęcinowe palcami rozczesywałem siedząc na trawie.

Nie zapomnę......

 

 

 

@violetta

Niech się tak stanie !

 

 

Edytowane 20 Sierpnia przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Przytulia35]

@Naram-sin mógłbyś nie obrażać czytelników? typowy z ciebie portalowy mądrala, co na innych się chce wyżyć a sam nie umie czytać wrażliwym sercem. a właśnie dobrego człowieka poznaje się po jego empatii, do zwierząt też. a skoro ich los masz za nic, to cóż, tylko ci współczuć.