Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dobra pamięć (Królowa śniegu)

wierszyki
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

wierszyki

wierszyki

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

 

 

      A może czyśćcem jest nasza pamięć.

      Lekkie piekiełko im fundowane.

      Solidny pomnik piersi przygniata

      albo namiętność podgrzewa dawne.

 

      Uniesie nasion rozsianych wola,

      pejzaż czułości nieodgadnionej.

      Amarant rozstań — z tobą i zorza

      lub kryształ z ciszy, przesianej dla nas...

 

 

Świeca gromniczna.

W jej dniu się urodził.

Chwalił z nią Boga każdego roku.

 

W plandemię hersztynia,

bo tak jak matka z gór,

pomimo zakazów

dała się pomodlić.

 

Zamknęłam mu oczy. Ucałowałam.

— Odszedł spokojnie.

 

Wcześniej tak się bronił.

Nad rzeką mieszkał i w niej pływał dzieckiem.

Tam pstrągi srebrzyste, ze wsi chłopacy.

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez wierszyki
e (wyświetl historię edycji)
4
wierszyki

wierszyki

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

Tak. Cieszę się, że chyba dało się zrozumieć.

 

To tak mniej więcej chyba powinno być:

 

Scena pierwsza:

 

Narrator:

 

A może czyśćcem jest nasza pamięć.

      Lekkie piekiełko im fundowane.

      Solidny pomnik piersi przygniata

      albo namiętność podgrzewa dawne.

 

 

Królowa Śniegu::

 

      Uniesie nasion rozsianych wola,

      pejzaż czułości nieodgadnionej.

      Amarant rozstań — z tobą i zorza

      lub kryształ z ciszy, przesianej dla nas...

 

 

 

Scena druga:

 

 

Narrator:

 

Świeca gromniczna.

W jej dniu się urodził.

Chwalił z nią Boga każdego roku.

 

W plandemię Hersztynia,

bo tak jak matka z gór,

pomimo zakazów

dała się pomodlić.

 

Gerda:

 

Zamknęłam mu oczy. Ucałowałam.

 

 

Hersztynia:

 

— Odszedł spokojnie.

 

Gerda:

 

Wcześniej tak się bronił.

 

 

Scena trzecia:

 

 

Nad rzeką mieszkał i w niej pływał dzieckiem.

Tam pstrągi srebrzyste, ze wsi chłopacy.

 

 

 

koniec :)

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo ładny komentarz. Dziękuję pięknie:)

 

Dziękuję :) Zawsze żegnam się w tych dniach roku. Pozdrawiam:)

 

@Nata_Kruk dziękuję :) 

Jeszcze trzeba by roxmowę z ptakami. Zapomniałam już. Czy to były kruki czy wrony. Pozdrawiam:)

Edytowane przez wierszyki
. (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • infelia
      Przepowiednia

      Przez infelia · Opublikowano

      Na początku było zaklęcie, dym z kadzidła, Dzwonki, wibracje stołu, skrzypienie podłogi. Szeptucha nad magiczną kulą pochylona, Czerń z bielą rozbełtała głośnym zaklęciem.   Z mąki mgłę sprawiła, jak we młynie, Jej wróżba otworzyła niebo nade mną, A ja wierzyłam, że to jest wróżka, Która dotknie mnie skrzydłem i odmieni los.   Byłam panną na wydaniu, gołą, bosą. W duchu mieszkała we mnie niepewność, Jakbym pod suknią wciąż kryła amulet Bijący w piersi jak drugie serce.   Szeptałaś, staruszko, że ziółka leczą, Ale na miłość nie ma lekarstwa. Potem przyszło kłamstwo, ciche i drobne. Niewinne, jak kropla porannej rosy.   A jednak zjadło we mnie cały sens, Rozmyło cel, do którego zmierzałam. Chciałam szczęścia – tak prostego i jasnego, Takiego, co ogrzewa dłonie, lecz nie parzy.   A dostałam maskaradę przebierańców: Raz byłam królową balu w koronie, Raz tylko maskotką, barwną papugą W twojej klatce rytuałów głupich.   Pech przyszedł nagle, niespodziewanie, Przeciął moje plany ostrą linią, Musiałam wybrać inną drogę, Choć przed oczami rosła mi ściana wody.   Za nią stałeś ty – nieobecny, ulotny, Ślepy, głuchy czy szalony. Na stole leżała pusta lista gości, Czekałam, aż wejdziesz… na próżno.   I teraz, gdy zamykam oczy, Kadzidło znów pachnie jak w starej chacie, Ostatni dar od serca, które wciąż wierzy, Że magia była jednak prawdziwa...  
    • Leszczym
      Realizacja

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Bożena De-Tre Myślę, że generalnie tak jest, kto zechce przeczytać i się doczytać doczyta się. Netowości i dostęp do różnych pisanin to zaburzają, ale generalnie powinno się zakładać jego zrozumienie i pojęcie :))
    • Poezja to życie
      Nic

      Przez Poezja to życie · Opublikowano

      Nie słyszę nic  Nie czuję nic   (Jestem sam)   A na ścianie w pokoju Pełno krwawych plam   Czy to prawda? Czy tylko sen na jawie?   Mniejsza z tym  Bo już się tu więcej nie pojawię!      
    • Bożena De-Tre
      Realizacja

      Przez Bożena De-Tre · Opublikowano

      @Leszczym Też chwilami mam takie wrażenie…szczególnie jak po raz drugi czytam coś swojego

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ….i myślę wtedy: czytelnik sobie z tym poradzi -:)-:)
    • Leszczym
      Realizacja

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Bożena De-Tre To często spotykana figura retoryczna w świecie artystycznym, otóż okazuje się, a są na to dowody, że czytelnik / czytelniczka wie więcej i rozumie więcej od samego autora / autorki :))

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...