z równin falowanie

[Natuskaa]

tu ręka wystaje tam oko

ciągnie mnie aż się oglądam

oglądamy się dokładnie

pod zegarem dwie minuty

za długo żeby tak stać

poczekam na ciebie w kolejce

coś zanucisz mi za plecami

bym tylko się odezwała

o tym śmiesznym makaronie

 

ale nie ja nie jestem

kochliwa no może

nawet bardzo

a teraz co teraz

teraz musimy uważać

 

żeby mówić mniej

a potem szybko jakby czas

bo czas nie jest dany wiecznie

ja jutro mogę nawet umrzeć

a ty nie dojechać wcale

więc chodźmy mówisz

przy tobie przyspieszam

naraz nic mnie nie uwiera

bo te kroki są w zdziwienia

 

ale nie nie ja nie

to ktoś mi wyrył stratą

pojęcie braku jutra

o tu mam bliznę

ty zresztą też taką masz

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

"Śpieszmy się kochać ludzi, bo szybko odchodzą"

 

 

Edytowane 12 Sierpnia przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)

[Berenika97]

@Natuskaa Twój wiersz ma w sobie lekkość codzienności połączoną ze świadomością upływu czasu. Więc nie odkładajmy rozmów, czułości, śmiechu "na potem" - bo to "potem" to tylko krucha obietnica. Bardzo mi się podoba.

[piąteprzezdziesiąte]

Odnoszę wrażenie, że to kontynuacja poprzedniego utworu prozaicznego dot spotkania. 

Tam pomyślałam o spotkaniu Matki z Dzieckiem, tutaj natomiast jest cała Rodzina.

 

Najpierw ich dwoje, wszystko toczy się wolno, rozmowy, flirt, spotkania, a później akcja przyspiesza, bo Człowiek spieszy na świat.

 

I tak to sobie czytam :)

Pozdrawiam.

 

[Natuskaa]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak, to też...

 

Dzięki za cytat. Pozdrawiam :)

 

Czas sobie nas wychowuje. Jest jak jeden z tych ważnych wujków z których w młodości się podśmiechujemy, a im dalej idziemy w życie, tym przychylniej go oceniamy.

 

Dzięki za te kilka słów pod wierszem

Pozdrawiam :)

 

W sumie gdyby spojrzeć w daty... ten był pisany jako pierwszy. Ale to nic, że kolejność inna, moje myśli mają bardzo różne drogi i inaczej dojrzewają poetycko, a inaczej prozatorsko. Niemniej jednak, bardzo interesująca jest Twoja interpretacja. Chciałam napisać przemyślę, ale po wczorajszej lekturze mistrza... stwierdzam, że może nie trzeba, bo czas dobrze wie jak mnie kształotować.

 

Dziękuję za zaskakujący komentarz.

Pozdrawiam :)