Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Óma

Annna2
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Annna2

Annna2

Opublikowano
Opublikowano

- Babci Marii.

Z dodanymi dwoma wersami.

 

 

 

 

 

 

Ślómbank, a słónko za niam w łókno
zagłóndo- jek tam est?
Tajskno sia w gałajziach łókłodo
jek na uwrocie szczep.

A syrce tlo fura i fura
wszystke dóry z mniłowania łobzira
hej, hej wej!

A niebo ziolne i zimowe eszcze
padajó cole mokre deszcze.
Spsik o Tobzie - to ziesz

 

 

 

 

 

 

Ławka a słońce przez nią
do okien zagląda- czy tam też tak jest?
Tu tęsknota z afektem się pląta
gałęziami układa wśród ugoru drzew.

A serce wyrywa się i fruwa.
jakby chciało z chmur obdzierać
hen hen!

Wełniane niebo i zimowe jeszcze
bo padają z łez deszcze.
Śnię Babciu- to wiesz.

Jesteś w miłości wspomnieniach
niepoliczalnych wiosen jesieniach.
Czy życie daje śmiech?

7
Berenika97

Berenika97

Opublikowano
Opublikowano

@Annna2

Dziś rano pomyślałam o swojej kochanej babci Marii, która też już nie żyje. Za wcześnie odeszła, w sierpniu. Choć czas zabrał ją za prędko, w sercu moim mieszka i będzie wciąż w nim żyć.

Domyślasz się więc, jakie wrażenie zrobił na mnie Twój wiersz. Poruszył mnie do łez, wywołał wspomnienia. Takie ciepłe wspomnienia jak u Ciebie.

Piękny wiesz, niesamowite obrazy "wełniane niebo", "łzy jak deszcz", "gałęzie układające się wśród ugoru drzew" robią wrażenie.

Pokazałaś swój świat - pełen tęsknoty i silnej więzi z babcią. Dziękuję za wszystkie wzruszenia.

2
Annna2

Annna2

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

@Berenika97  Twoja Babcia miała takie samo jak moja. Pięknie.

Chodziłam zawsze za nią jak cień. Czasami nie chciała bym z nią szła- gdy szła do Swobodna,

aby porozmawiać ze swoją koleżanką- i tak lazłam chowając się między drzewami,

a gdy już była za żwirownią- była ze mną- bała się że się zgubię. Nigdy nie gniewała się na mnie.

Kocham ją- minęło tyle lat, a dziś byłam już u Mamy. I muszę też do Babci.

Dziękuję

 

 

Twoja Babcia była też Piękna

Edytowane przez Annna2 (wyświetl historię edycji)
1
Robert Witold Gorzkowski

Robert Witold Gorzkowski

Opublikowano
Opublikowano

@Annna2 czytam twój wiersz i tobie zazdroszczę moja babcia umarła jak ja byłem mały i tak naprawdę niewiele mam do wspominania. Dziadka zastrzelili ruscy jeszcze w 40 roku. Druga babcia umarła w 1972 roku więc może trochę więcej pamiętam ale cóż byłem dzieckiem przed oczami mam migawki, pamiętam jej koronkowe rękawiczki i torebkę sukienkę kapelusik i parasolkę od słońca tak ubrana chodziła ze mną do parku został mi tylko po niej mały złoty zegarek i te rękawiczki które pamiętam trzy pary zostały ale tak naprawdę tylko koronkowe pamiętam bo ciągle jej się wyrywałem i w końcu ją ugryzłem i babcia powiedziała że z pieskiem nie będzie już chodzić do parku. Chciałbym tak pięknie o niej napisać jak ty o swojej ale nie wiem co, brak wspomnień, choć uczyła mnie piosenek po francusku bo dobrze znała ten język i trochę kilka jeszcze je pamiętam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Robert Witold Gorzkowski
      Los mnie wkurwił

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar dobra śmierć pomijając wszystko ból bliskich i całą sytuację nie męczył się - moja mama tak zasnęła można by było o taką śmierć się modlić, pytanie czy właśnie to był ten moment nikt tego nie wie a my patrzymy na śmierć z pozycji bliskiej osoby albo z góry jak odchodzimy.
    • Berenika97
      spełnienie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @lena2_Przyjemnie się czyta, subtelny i piekny. :) Nie wiem tylko, czy sierpień dużo śladów zostawi w tym roku. Z jabłkami kłopoty. 
    • Berenika97
      erzac

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Roma Znowu się chyba powtórzę, ale co tam. :) Masz ten niesamowity dar do tworzenia poezji, która jest jednocześnie subtelna i mocna. Potrafisz jednym słowem ("lurowaty", "zajadanym", "niesmaczne") otworzyć całą szkatułkę znaczeń. I te opisy uczuć - tak fizycznie. Brak mi słów. :))))
    • Robert Witold Gorzkowski
      erzac

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Roma no w końcu coś z mojej dziedziny co znam jako numizmatyk z zamiłowania wiem że erzac jest potrzebny bo trzeba jakoś życie zorganizować jak ludność tezauryzowała środki legalne, działo się to z różnych powodów zazwyczaj z obawy o utratę wartości ale po zawierusze czy to wojennej czy gospodarczej jak życie wracało do poprzedniego stanu erzac przestawał być potrzebny.  może nie na temat ale tylko tak potrafię się wypowiedzieć wiersz mi się podoba.
    • Berenika97
      Oderwany

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @wierszykiBardzo dziękuję za Twój wnikliwy komentarz.  Oderwany ma tu wiele znaczeń. Po raz pierwszy usłyszałam o nim takie słowa: "On jest oderwany od rzeczywistości, ale nie przejmuj się nim, nie przeszkadza". Dla mnie był też "oderwany" od rodziny, bo sam chciał się od niej uwolnić - częste ucieczki z domu, (rodzina wielodzietna i z problemem alkoholowym obojga rodziców). "Oderwany" od klasy - nie akceptowany przez rówieśników, raczej wyśmiewany. "Oderwany" od społeczeństwa, bo nie podporządkowywał się pewnym zasadom czy normom postępowania. Nie muszę dodawać, że społeczeństwo, system, dorośli go zawiedli. Pozdrawiam. @Rafael MariusBardzo dziękuję! Masz rację, bardzo rzadko. W tym przypadku udało sie, ale tylko dzięki ludziom dobrej woli i  organizacji pozarządowej. A wszystko  poza systemem oświatowym, opieki socjalnej czy systemem sądowniczym.  Pozdrawiam.  @infeliaBardzo dziękuję! Cieszę się, że tak uważasz. :))) Pozdrawiam.  @JWFBardzo dziękuję! 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...