5 minut

[Maksymilian Bron]

Przy wystygłych kaflach

i zgaszonej lampie

Przy wietrznym spacerze

po epicentrum burzy

Przy trelach konarów

bez chrząkającej gęby

poczekał 5 minut,

nie drąc się: „Pandurzy”!

 

Przy włączonych serialach

i migotach laptopów

Przy wrzaskach autostrady

i złośliwościach tłumu

Przy szeptach Judaszów

i pocałunkach zemsty

wyrok dał od razu,

nie czekał 5 minut

 

Kiedy stracił wszystko,

bo zło wraca motylkiem,

zrozumiał stare wersy

przy zimnym kaloryferze,

że w 5 minut się tworzy

nasza wspólna historia,

a po sekundzie zostają

bezżenne pacierze