Cuda mijanki

[Starzec]

nikt mnie nie uczył pisania wierszy

to po pierwsze

a po drugie

życie jest szkołą pierwszą

po trzecie nie wiem

czy to są wiersze

a więc po czwarte

dlatego pierwsze

to piąte

nie ma już znaczenia

nawet gdy pierwsze

z drugim zamieniam

tak więc dziesiąte

jeśli się uda

to tylko cuda

[Alicja_Wysocka]

@StarzecTen wiersz mnie zatrzymał, chyba nie ma odpowiedzi na Twoje pytanie.

Prawda, nie ma szkół w tym temacie. Tak mi zamieszałeś, że sama się zastanawiam, 

czy to, co piszę da się nazwać poezją? No bo w końcu kto decyduje o tym co jest, a co nie jest poezją? 

Sama chęć pisania? Na pewno nie, przecież można sobie wmówić, uwierzyć sobie - ale jaka jest prawda? Psia kostka, serduszka decydują czy co? Też nie. Niechaj przyjdą tutaj inni, może coś mądrzejszego powiedzą.

Pozdrawiam serdecznie :)

[Witalisa]

@Starzec – słowa już sobie figlują i to są te cuda

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Jacek_Suchowicz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

a mnie także nikt tego nie uczył

lecz przypadkiem skreśliłem swój pierwszy

potem drugi i trzeci sam uciekł

i zaczęła się zwykła zabawa

ubieranie pomysłów w wyrazy

jeszcze rym mi się znikąd przyspawał

niech zostanie - jest mi z nim do twarzy

:))

[Starzec]

@Jacek_Suchowicz

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przypadki bywają odkryciami :)

Dziękuję i pozdrawiam:)

[Bożena De-Tre]

@Jacek_Suchowicz Ktoś pióra zgubił [chyba może..sama nie wiem czy tak było..... ]      w moim ogrodzie a ja wpadłam tam na chwilę.....pomyślałam jak tu bosko -niebo traw dotyka-i w oddali ta muzyka ....zachód słońca mnie zatrzymał.......i tak trwamy lato-zima.........

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Zacytowałam, żeby nie zginął.. pomysłowo bardzo...:)

[Naram-sin]

Podobno pisanie o pisaniu jest już zleżałe, a jednak w tym wierszu odnalazłem lekkość, autoironię i dość wiarygodny przekaz o niemożliwości ułożenia własnego poetyckiego credo. 

Szkoła nie uczy pisania wierszy, ale daje (powinna dawać) podstawy rudymentarnej analizy, uczy zadawania sobie i innym najprostszych pytania: kto? co? gdzie? kiedy? jak? - i kluczowe: dlaczego? (powód) /po co? (cel).  Poeta może bujać w obłokach, ale po napisaniu utworu dobrze byłoby mieć w głowie odpowiedź na wyżej wymienione. I nic więcej nie potrzeba, bo wszelkie manifesty literackie (włącznie z tym, że nic nie wiem o wierszach i jakoś tak mi się same piszą) można zredukować do tych kilku kwestii.

[Berenika97]

@StarzecPrawie wszystko zostało już napisane. Dorzucę tylko to, że Twój wiersz to świetna zabawa formą i treścią. Lubię zabawę z liczbami - najpierw liczby wprowadzają logiczny wywód, który nagle się rwie i zapętla - dekonstrukcja logiki. 

Może pomoże:

poradnik pisania "wiersza"

po pierwsze
nie zaczynaj od „po pierwsze”
to zbyt przewidywalne

po drugie
unikaj rad
szczególnie tych
które właśnie dajesz

po trzecie
czy w ogóle trzeba mieć „po trzecie”?
jeśli tak, to nie wiem, co dalej

po czwarte
nie przejmuj się
nawet Szymborska miała czasem dzień kota

po piąte
zrób przerwę na herbatę
i nazwij to „inspiracją”

po szóste
nigdy nie mów nigdy
chyba że to refren

po siódme

licz na cud

może się ktoś jednak uśmiechnie. :))

Pozdrawiam. 

 

[violetta]

Mi tak szybko przelatuje, że niczego nie mogę złapać:)

[Starzec]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

O, jaka przezorna, chyba na wyrost w tym przypadku :)), ale dziękuję i pozdrawiam:)

@Naram-sinJesteś konkretny i to często lubię, ale czy nie nazbyt dosłowny? :), bo jeśli poeta buja, to pozwólmy mu ....:)

Dziękuję i pozdrawiam:)

@Berenika97Z liczbami nie należy walczyć :))

Dziękuję i pozdrawiam:)

[Starzec]

@violettaTo jesteś szczęśliwa :)

Dziękuję i pozdrawiam:)

[Berenika97]

@StarzecAleż ja nie walczę! Ja się nimi bawię. Walka nie leży w mojej naturze. Pozdrawiam. :)