Ileż pytań

[Manek]

Ileż pytań

 

Gdy odszedłem noc powiała.

Słucham serca – ono milczy,

Czy znalazłem, choć szukałem,

Się niechcący w głuchej dziczy?

 

Księżyc świeci czarno-biało,

Cieniem rzuca wedle drzew,

Po omacku usłyszałem

Miły głos lub wilczy zew?

 

Nad urwiskiem pochylony,

Chociaż słońce jasno świeci.

Wróbel czym dla czarnej wrony?

Czy mikstura czas zaleczy?

 

Ile dróg do celu wiedzie,

Ileż celów pragnie dróg?

Za plecami – chciałbym wiedzieć

Tęskny wzrok, napięty łuk?

 

Do modlitwy składam ręce

Dla korzyści i ze strachu.

Mi pomoże? Nie, nie ręczę.

Boję kary się i piachu.

 

Boję bogów się i ludzi

A najbardziej męczy krzyk

Przedawniony. Nowiem łudzi –

Niby jest acz dawno znikł.

 

 

 

Marek Thomanek

03.04. 2025

 

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - podoba się - 

                                       Pzdr.

[Kwiatuszek]

@Manek Brawo, brawo, brawo! Czyż muszę pisać coś więcej? Pozdrawiam cieplutko

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Manek]

@Kwiatuszek Wielkie dzięki. Ale tak szczerze mówiąc obiecywałem sobie więcej reakcji na temat wiersza. Jak to się można pomylić, i to już nie pierwszy raz. Człowiek uważa wiersz za dobry a jednak mało kto na niego reaguje. Innym razem jesteś całkiem niepewny treści i formy a wiersz robi furorę. Niezbadane są dynamiki kierujące ocenami czytelników. ;-)))

Pozdrawiam serdecznie

[Nata_Kruk]

Pochwalę, bardzo ładny wiersz... jest  sporo zamyśłeń, no właśnie.. "ileż pytań".. :)

[Manek]

@Nata_Kruk

Takie jest to życie. Po śmierci dopiero się wszystko wyjaśni. A może i nie?

Pozdrawiam