Ona (4)

[Corleone 11]

   - To ostatnie dni - popatrzył na kalendarz, skreślając zaległy - ostatni - Piątek i od razu bieżącą Sobotę. Mając świadomość tej prawdy bez zaglądania doń. - Czy przyjedziemy tu, pomyślał o Marcie i sobie. Na pewno tak, ale kiedy? 

   - To ostatnie dni i ostatni week-end - umysł podsunął mu kolejną myśl. - Marta miała rację mówiąc, że zleci. Zleciało. Chociaż blisko trzydzieści dni wydawało się długim czasem... I takim było. - Pierwszy raz jestem poza Polską tak długo, skonstatował. 

    - Jeszcze ten wieczór i sześć dni - pomyślał. - Ostatnia Niedziela tutaj, ostatni pełny dzień. W Poniedziałek rano wczesna pobudka i kilkugodzinna droga na lotnisko w Pekinie, aby zdążyć na samolot. Potem lot przez strefy czasowe do Wiednia z międzylądowaniem w Paryżu. Wtorek i Środa tam, żeby trochę odpocząć, zobaczyć  miejscową operę, o której przed laty wspominał azapomniany wielbiciel i znawca muzyki klasycznej, Bogusław Kaczyński. - W Czwartek będę już w Warszawie, Piątek na domowe sprawy. Trochę posprzątać w mieszkaniu po miesięcznej aobecności i spakować rzeczy przed spotkaniem z Martą. Przecież przed nami wspólny tydzień - rozpromienił się. - Dni w jej mieście. Rozmowy. Spacery. Kwiaty i wizyty w  kawiarniach i muzeach. Kto wie, może nawet pierwsza kłótnia? - zastanowił się. - W końcu na pewne sprawy mamy różne poglądy. Ale jedność zdań na siłę jest absolutnie bez sensu. O wiele bardziej istotne są szczerość i autentyczność. 

   - Rozmowy - podjął wewnętrzny dialog. - O tym, o czym jeszcze nie rozmawialiśmy. O tym, o czym teraz właśnie pora przyszła porozmawiać, kiedy już jesteśmy "My", a nie "Ty i ja". 

   - Obiecałem ci, Marto - zawrócił myślami do ich ostatniej rozmowy - że zmodyfikuję swoje plany, powzięte długo przed tym, gdy zaproponowałem bycie razem. - Siedziałaś wtedy na kanapie w twoim salonie, pochylona w moją stronę, ja na podłodze przed tobą. Ująłem i trzymałem twoje dłonie, emocje zastygły ci twarz w oczekiwaniu, co powiem. Co zdecyduję. Nigdy wcześniej miałaś ją tak napiętą. Wiem to na pewno... 

   - Wiem, że czekasz - znów uśmiechnął się do siebie i do swoich myśli. - Zleciało: miałaś rację. To jeszcze tylko kilka dni. Tylko i aż. Pekin, Paryż, Wiedeń, Warszawa. I Gdańsk, gdzie cię spotkałem wskutek zbiegu okoliczności. Gdańsk,w którym wszystko między nami się zaczęło. 

   - Życie uparcie wiedzie mnie nad morze - pomyślał. 

 

   Hua-Hin, 28. Czerwca 2025 

   

Edytowane 28 Czerwca przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)

[Kwiatuszek]

@Corleone 11 Bardzo ładnie, ciekawie napisane:-)

[Leszczym]

@Corleone 11 Nie wiem, czy dobrze robię, bo czytam Opowiadania On i Ona na zmianę... Czy to zamierzenie autora by tak czytać te opowiadania, czy to są jakieś oddzielne historie... Czytam je troszkę zbyt mało wnikliwie a są mocno szczegółowo emocjonalne i nie wiem, czy dobrze robię ://

[Corleone 11]

@Kwiatuszek

   Dzięki Ci wielce. Miło otrzymać - i przeczytać - taki komentarz.

   Serdeczne pozdrowienia. 

Edytowane 8 Lipca przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)

[Leszczym]

@Corleone 11 Michał, u Ciebie jest ten rodzaj kłopotu, że Twoje pisanie wymaga dużej uważności. Niestety wymogi forum dzielą Twoje teksty, więc troszkę trudno nadążyć za myślą przewodnią. Ale wrażeniowo bardzo ciekawe i wręcz eksperymentalne. A wiesz, pokusić się o eksperymenty to już trochę trzeba umieć i przemyśleć. Również serdecznie pozdrawiam :)

[Corleone 11]

@Leszczym

   Drogi Leszczym, odcinki "Onego" i "Onej" zostały napisane parami. Zatem uczyniłeś właściwie, czytając je "(...) na zmianę (...)". I tak, racja - takie było "(...) zamierzenie autora (...)". Ale dodaj, czytając, emocjonalnego zaangażowania.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

   Pozdrawiam Cię serdecznie.