Pomimo

[lena2_]

Może wystarczy świt spokojny,
barwiący niebo srebrnym blaskiem,
by dzień w zaciszu jasnych myśli,
pozwalał trwać pomimo wszystko.

 

I może starczy ciepły wieczór,
z czułością dłoni dobrze znanych,
gdy zachód ufnie żegna słońce,
choć nie wie co jest za górami.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - fajny delikatny wiersz - 

                                                             Pzdr.zadowoleniem.

[Manek]

Bardzo ładnie.

Wiersz pozostawia czytelnikowi wolne pole w odpowiedzi na postawione tutaj pytanie. Odpowiedź może iść tak w pozytywnym jak i negatywnym kierunku. Spontanicznie pomyślało mi się coś takiego:

 

Być może jest tak. Głowę w piasek

Zanurzyć lub jak te trzy małpy

Pomijać prawdę sztucznych masek.

Lecz bądźmy szczerzy - czy wystarczy?

[Jacek_Suchowicz]

mi nie wystarczy świt spokojny

i stukot wiosennego dżdżu

chcę poczuć aksamitny dotyk

choć na policzku twoich ust

 

nienasycony czuły wieczór

choć nasze ręce splotły się

a usta się dotknęły lekko

zamknął powieki ciepły sen

:)))

[Alicja_Wysocka]

@lena2_  Jaka nastrojowość i cisza między słowami,

pozdrawiam :)

[Naram-sin]

Wiersz jest pełen poczucia bezpieczeństwa. A to dzięki kojącej niezmienności praw natury, wprowadzającej porządek w chaotycznym, nadpobudliwym, nerwowym życiu. Może się walić i palić, ale po nocy wstanie dzień, wieczorem słońce zajdzie, jest w tym niewątpliwie coś, co uspokaja, wycisza, daje wytchnienie.

[andreas]

@lena2_ Poetycka recepta na wszelkie depresje i nerwice. Bardzo ładnie.

Pozdrawiam.

[Sylwester_Lasota]

Piękny.

 

Pozdrawiam