o ptaszkach (dla dzieci)

[Alicja_Wysocka]

@Stary_Kredens Kobiety płaczą, a jak już sobie pobeczą, to im lżej, mężczyźni wolą się napić, to prawda, może nie potrafią inaczej. Ten wierszyk ma jednak głębsze przesłanie, dorośli pojmują to w mig,

a dzieciom wystarczy ta pierwsza warstwa, mam nadzieję :)

@Rafael Marius Bo to jest jeszcze ten etap, że synuś deklaruje, że ożeni się z mamusią.

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

A córeczka z tatusiem?

[Alicja_Wysocka]

@Rafael Marius  Oczywiście.

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - zabawnie  - 

                                         Pzdr. uśmiechem.

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Myślałem, że tylko chłopcy tak mają. Też zależy jaki ten tatuś jest. Często bywa nie najlepszy, zatem wiele dziewczynek pozostanie bez pary i wtedy trzeba szukać miłości w przedszkolu.

[Alicja_Wysocka]

@Waldemar_Talar_Talar  Dziękuję Waldemarze :)

@Rafael Marius Było nas pięcioro rodzeństwa, czterech braci i ja.

Z tatą zawsze się dogadywałam bardziej, z mamą też.

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

To miałaś domowe przedszkole i to jeszcze w męskim wydaniu.

Reszta była niepotrzebna.

 

Jedynaki nie mają innego wyjścia jak szukać uczuć samemu w trudnym terenie narażając się na odrzucenie.

Tak jak ten ptaszek z wiersza.

[Bożena Tatara - Paszko]

@Alicja_Wysocka Rymy lubią nie tylko dzieci, zwłaszcza takie  zgrabne, a  puenta moim zdaniem jest jak  najbardziej dla  niektórych dorosłych ku przestrodze,  bądź dla nauki :)
pozdrawiam cieplutko :)

 

Edytowane Niedziela o 18:25 przez Bożena Tatara - Paszko (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

@Bożena Tatara - Paszko Witam Cię Bożenko i bardzo dziękuję za komentarz, pozdrawiam :)

[Alicja_Wysocka]

 @Roma, dziękuję :)

[Alicja_Wysocka]

 @Leszczym, dziękuję :)

[Alicja_Wysocka]

@lena2_, dziękuję :)

[iwonaroma]

Rymy są dla dzieci a morał dla dorosłych :)

Czyli... wszyscy zadowoleni :)

[Alicja_Wysocka]

@iwonaroma  Chciałabym mieć taką nadzieję :)

[andreas]

@Alicja_Wysocka Chyba najodpowiedniejszym określeniem będzie - rozkoszny wierszyk.

O ptaszkach napisałem kilka limeryków.

 

Nekrofil?

 

lubieżna sroczka fruwając w Kole

wprost zakochała się w pstrym dzięciole

bo pukania rytm ją nęci

więc się odda bez pamięci

ale on woli martwe topole

 

Polska cecha narodowa

 

z wrzodem żołądka malarz z Wrocławia

wreszcie talentem miasto rozsławia

gdy mu wielka cudza chwała

trzewia żółcią wprost zalała

puścił na płótno cudnego pawia

 

Egzamin na ornitologię

 

już od dzieciństwa Maciek z Wrocławia

do ptaków wielką miłość przejawia

wszak frrr studia koło nosa

ściągał wprawdzie lecz z ukosa

a mógł zapuścić przecież żurawia

 

Pozdrawiam Alicjo.

 

[Alicja_Wysocka]

@andreas Dziękuję za cukierki,

Odpozdrawiam :)

[viola arvensis]

@Alicja_Wysocka no to nadal jestem dzieckiem, bo kocham rymy. Super wiersz, nie tylko dla najmłodszych.

Ogólnie przypomniała mi się "Lalka" Prusa :)

[Alicja_Wysocka]

@viola arvensis  Chyba też jestem dzieckiem. Trochę dowiedziałam się, jakie rymy mają być teraz, bardzo mi to pasuje, więc próbuję.

Wszystkie bajki i wiersze uczą dzieci, za pomocą przesłania, morału, puenty, uczą prawdy o świecie i życiu. Zostało mi coś z dzieciństwa, nadal lubię bajki, ostatnio, spodobała mi się taka:

 

BAJKA O MIŁOŚCI I SZALEŃSTWIE

 

"Powiadają, że pewnego razu spotkały się na Ziemi wszystkie uczucia i cechy ludzkich istot. I tak: Gdy Znudzenie ostentacyjnie ziewnęło po raz trzeci, Szaleństwo, jak zwykle obłędnie dzikie, zaproponowało: - Pobawmy się w chowanego! 

Intryga, niezmiernie zaintrygowana, uniosła tylko lekko brwi, a Ciekawość, nie mogąc się powstrzymać, spytała z typowym dla siebie zainteresowaniem:

- W chowanego? A co to takiego?

- To zabawa - wyjaśniło żywo Szaleństwo - polegająca na tym, iż ja zakryję sobie oczy i powoli zacznę liczyć do miliona. W międzyczasie wy wszyscy dobrze się schowacie, a gdy skończę liczyć, moim zadaniem będzie was odnaleźć.

Pierwsze z was, na którego kryjówkę trafię, zajmie moje miejsce w następnej kolejce. Podekscytowany Entuzjazm zaczął tańczyć w towarzystwie Euforii, Radość podskakiwała tak wesoło, iż udało się jej przekonać do gry Wątpliwość, a nawet Apatię, której nigdy niczym nie dało się zainteresować. Jednakże nie wszyscy chcieli się przyłączyć.

Prawda wolała się nie chować, w końcu i tak zawsze ją odkrywano. Duma stwierdziła, że zabawa jest głupia, ale tak naprawdę w głębi duszy gryzło ją, iż pomysł wyszedł od kogo innego. Tchórzostwo z kolei nie chciało ryzykować.

- Raz, dwa, trzy - zaczęło liczyć Szaleństwo. Najszybciej schowało się Lenistwo, osuwając się za pierwszy lepszy napotkany kamień. Wiara pofrunęła do nieba, a Zazdrość ukryła się w cieniu Triumfu, który z kolei wspiął się o własnych siłach hen! Na sam szczyt najwyższego drzewa. Wspaniałomyślność długo nie mogła znaleźć dla siebie odpowiedniego miejsca, gdyż wszystkie kryjówki wydawały się jej idealne dla przyjaciół: krystalicznie czyste jezioro było wymarzonym miejscem dla Piękności, dziupla - w sam raz dla Nieśmiałości, motyle skrzydła stworzono dla Zmysłowości, powiew wiatru okazał się natomiast najlepszy dla Wolności. W końcu Wspaniałomyślność schowała się za promyczkiem słońca. 

Z kolei Egoizm znalazł sobie, jak sądził, wspaniałe miejsce: wygodne i przewiewne, a co najważniejsze - przeznaczone tylko, tylko dla niego. Kłamstwo schowało się na dnie oceanów, a może skłamało i tak naprawdę ukryło się za tęczą? Pasja i Pożądanie w porywie gorących uczuć, wskoczyli w sam środek wulkanu. Niestety wyleciało mi z pamięci, gdzie skryło się Zapomnienie, lecz to przecież mało ważne. Gdy Szaleństwo liczyło dziewięćset dziewięćdziesiąt dziewięć tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt dziewięć, 

  Miłość jeszcze nie zdołała znaleźć sobie odpowiedniego miejsca. W ostatniej chwili odkryła jednak zagajnik dzikich róż i schowała się wśród ich krzaczków. - Milion - krzyknęło na końcu Szaleństwo i dziarsko zabrało się do szukania. Od razu, rzecz jasna, odnalazło schowane parę kroków dalej Lenistwo. Chwilę potem usłyszało Wiarę rozmawiającą w niebie z Panem Bogiem. W ryku wulkanów wyczuło natomiast obecność Pasji i Pożądania. Następnie, przez przypadek, odnalazło Zazdrość, co szybko doprowadziło je do kryjówki Triumfu. Egoizmu nie trzeba było wcale szukać, gdyż jak z procy wyleciał ze swej kryjówki, kiedy okazało się, iż wpakował się w sam środek gniazda dzikich os. Trochę zmęczone szukaniem Szaleństwo przysiadło na chwilę nad stawem i w ten sposób znalazło Piękność. Jeszcze łatwiejsze okazało się odnalezienie Wątpliwości, która, niestety, nie potrafiła się zdecydować, z której strony płotu najlepiej się ukryć. W ten sposób wszyscy zostali znalezieni: Talent wśród świeżych ziół, Smutek - w przepastnej jaskini, a Zapomnienie... cóż, już dawno zapomniało, iż bawi się w chowanego.

Do znalezienia pozostała tylko Miłość. Szaleństwo zaglądało za każde drzewko, sprawdzało w każdym strumyczku, a nawet na szczytach gór i już, już miało się poddać, gdy odkryło niewielki różany zagajnik. Patykiem zaczęło odgarniać gałązki... Wtem wszyscy usłyszeli przeraźliwy okrzyk bólu. Stało się prawdziwe nieszczęście! Różane kolce zraniły Miłość w oczy. Szaleństwu zrobiło się niezmiernie przykro, zaczęło prosić, błagać o przebaczenie, aż w końcu poprzysięgło zostać przewodnikiem ślepej z jego winy przyjaciółki.

 

I to właśnie od tamtej pory, od czasu, gdy po raz pierwszy bawiono się na Ziemi w chowanego, Miłość jest ślepa i zawsze towarzyszy jej Szaleństwo."

[viola arvensis]

@Alicja_Wysocka świetna ta bajka :)

[Alicja_Wysocka]

@viola arvensis Dzieciom, może niewiele powie, szczególnie tym mniejszym, ale za to dorosłym...

Dobrego dnia :)