Między nami

[lena2_]

Zasłaniamy własne rany i słabości,
gładką mową i uśmiechem przyuczonym
do relacji powierzchownych, gdzie wygodniej
jest pokazać swoją duszę z jasnej strony.

Miałkie słowa nie udźwigną zrozumienia,
a milczenie zatuszują głośnym śmiechem,
który lubi pokaleczyć wspólną przestrzeń
i powraca znów upartym, pustym echem.

Czasem jednak, gdy głos traci równowagę,
łza odważnie zdradza wszystkie konwenanse.
Właśnie wtedy jest ta chwila najprawdziwsza,
która sobie i drugiemu daje szansę.

[Alicja_Wysocka]

@lena2_   Zadbany, poprawny i smaczny.

Do pozazdroszczenia, oczywiście twórczego :)

[Jacek_Suchowicz]

ślicznie

 

jaka szkoda że tak rzadko przytuleni

gdy opadły wszelkie maski konwenanse

bez tajemnic tylko sobie zawierzeni

swej miłości co do śmierci nam wystarczy

 

i piosenka która mnie ujęła w wykonaniu Basi Raduszkiewicz:

nieobecni

 

[andreas]

@lena2_ Tak się zastanawiam. Dlaczego te relacje damsko - męskie bywają takie trudne.

Pozdrawiam.

[Naram-sin]

Dobry. Każda interakcja społeczna jest grą. Największy problem polega na tym, że współczesne relacje najczęściej są efemeryczne i traktowane użytkowo. Czytałem niedawno o ludziach z portali randkowych, którzy zanim umówią się na spotkanie, najpierw umawiają się na półminutowe przelotne "obejrzenie się", żeby ocenić, czy warto "tracić" czas. I nie wiem, dokąd zmierza ludzkość, jeśli spotkanie, rozmowę z drugim człowiekiem uznaje się za stratę czasu i jakichś własnych zasobów. Poświęcenie drugiej osobie wiersza w takim kontekście byłoby niewybaczalnym marnotrawstwem.

Podbudowuje fakt, że jeszcze niektórym chce się zatrzymać, uważnie przyjrzeć kartom w tej grze.