Zazdrość

[Agnieszka Charzyńska]

Zazdrość w zielonym kostiumie

Zerka, przygląda się, patrzy:

Kto warkocz dziś ma najdłuższy?

A kto policzki najgładsze?

 

Kto ma najwyższe jabłonie?

Kto – grusze najdorodniejsze?

Kto suknie nosi najdroższe?

A kto – trzewiki najbielsze?

 

Kto dom największy zbudował?

Kto – ma najwięcej hektarów?

Kto najcenniejszą posiada

Kolekcję – starych zegarów?

 

Okiem się bacznym przygląda,

Porównywarki – stosuje

I plotek węże wysnuwa,

Intrygi wytrwale knuje.

 

Rozpyla chciwość codziennie

(Nie wyłączając soboty),

Do domów mody wciąż wabi

Po suknie – i po klejnoty.

 

I  tłoczą się dam szeregi

Przed luster ścianą zbyt szczerą,

Banknotów pliki wyjmują,

Aż się spłukają do zera.

 

Zazdrość zaś cicho chichocze

Z tych oskubanych – do szczętu,

Kierownik sklepu – dziękuje,

Że mu – nagania klientów.

 

Każdy wam przyzna sprzedawca

(Prawda od dawna to znana)                                           

Że dźwignią handlu jest zazdrość,

Nie zaś jedynie - reklama.

[Stary_Kredens]

Fajne zakończenie wiersza, fakt to częsty nasz motyw zakupów 

Kredens pozdrawia 

[andreas]

Czasami zazdrość jest twórcza. Gorzej, gdy jest to już zawiść.

[Agnieszka Charzyńska]

@Stary_Kredens również pozdrawiam