Repatriacja

[MIROSŁAW C.]

 

w makijażu 

krwawych zachodów słońca 

wszystko co spadło z niebios 

 

rozpacze i szczęścia

w tej jednej jedynej pieśni 

ze szlochami

wślizgneło mi się do ust

kilka kryształków soli 

 

pociąg gwiżdże 

a koń leży na polu

pod barwistym wełniakiem

wykolczykowanym

przez minę przeciwpancerną 

 

i wirujące płatki śniegu 

z wiosennej chmury

na przestrzał 

niebieskim szlakiem

by skończyć żywot 

na pomarszczonych dłoniach 

 

chlupocze mi w głowie

ten obraz wpleciony 

w piękno blond warkoczy

na tle kwitnącej śliwy 

 

ruszamy

po torach

do rajów odzyskanych 

 

po co 

i dla kogo

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[Mitylene]

@MIROSŁAW C. @MIROSŁAW C. repatriacja to temat, który do łatwych nie należy. Tym wierszem  świetnie oddałeś klimat tej problematyki. W uszach dźwięczy na pewno ten przywołany w wersach gwizd pociągu. Niewątpliwie wrażenie też sprawia zestawienie białych płatków śniegu z niebieskim szlakiem i krwawym zachodem słońca. Niby kolorowo, a jednak czuć w tych wersach niepokój, niepewność co zastanie się na końcowej stacji. Ostatnie strofy doskonale podkreślają obawę przed nieznanym. Interesujący wiersz! Pozdrawiam. 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - mi też się podoba - 

                                                 Pzdr.

[MIROSŁAW C.]

@Mitylene @Waldemar_Talar_Talar

Jeden ruch palcem na mapie, przez uzurpatora, pociąga za sobą lawinę zdarzeń dla ludzkiego mrowia.

Dziwny jest ten świat...

 

Dziękuję bardzo za wszystkie ślady zainteresowania, pozdrawiam. 

[Mitylene]

@MIROSŁAW C. tak.. dziwny jest ten świat...Słowa z piosenki Niemena aktualne cały czas.

[Jacek_Suchowicz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

pragniemy żyć na swoim 

w obejściu w kawałku ziemi

swe krowy codziennie doić

z nadzieją że się nic nie zmieni

 

i dzieci z radością rodzić

myśląc że będą szczęśliwe

rodziców kiedyś  pochować

i nam tu umrzeć przyjdzie

 

pozdrawiam

 

[mariusz ziółkowski]

@MIROSŁAW C. wiersz czytałem "jednym tchem". Pięknie i poetycko rozwinąłeś temat. Do teraz zastanawiam się jednak nad ostatnimi dwoma wersami, czy dotrzymują kroku całości. Pozdrawiam.

[MIROSŁAW C.]

@Jacek_Suchowicz

 

Za noc za trzy

Choć nie dziś

Za noc za dzień

Doczekasz się

Wstanie świt...

 

plus wokal - Edmund Fetting

@mariusz ziółkowski

'czy dotrzymują kroku całości'. 

 

Nie. Tak jak trauma która spowalnia lub zatrzymuje procesy życiowe. 

 

Dziękuję bardzo za komentarze, pozdrawiam. 

[Marek.zak1]

Znając historię, wiemy, że dla Polaków pozostanie tam groziło znacznie większym niebezpieczeństwem, więc opuszczenie stalinowskiego ZSRR było bardzo rozsądnym, chociaż zapewne niełatwym wyborem. Przed 1939 niemal wszyscy Polacy, mieszkający w tzw polskich regionach ZSRR -  Marchlewszczyźnie i Dzierżońszczyźnie zostali wymordowani. Tak więc "Po co: - żeby dać szanse na przeżycie, a ""dla kogo - dla samych siebie i rodzin. 

Edytowane 4 godziny temu przez Marek.zak1 (wyświetl historię edycji)

[MIROSŁAW C.]

@Marek.zak1 I w sumie,  pod wierszem innego autora mógłbym napisać to samo:)

Tu jednak przedstawiam dylematy jednostki. ("Nie przesadza się starych drzew").

Dzień wyjazdu w nieznane...

 

Dziękuję za komentarz, pozdrawiam.