Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jaś nie musi komentować, kto zna Jasia, wie, że to jest coś, co on lubi.
Literówka to rzeczywiście wpadka, popraw!

Co do szowinizmu, fakt, ale od dzis taki sam komentarz będę pisał pod wszytskimi wierszami z cyklu "jak mogłeś mnie zostawić"...

Pozdrawiam pijanie.

Opublikowano

zastanawia mnie tylko jedno; co by na to powiedziała pani Kinga Dunin...może kolejny felietonik w Wysokoch obciachach pt. "szowinizm we współczesnej poezji polskiej"...:/ jak dla mnie, mimo iż niby żarcik, niesmaczne...bardzo niesmaczne. do kobiety "szmoto" mówić? nawet w wierszu nieładnie. pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



wynocha, to troche wiocha:) - tak mi sie wydaje
ekschibicjonizm musi zostac, bo koresponduje z "nie pokazuj się" - ekshibicjonizm, to w gruncie rzyczy pokazywanie sie
stąd - przemyśle, alle nie jestem przekonany.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Jeśli uraziłem czyjś dobry smak, to musze przyznać, że zupełnie mnie to nie martwi. Twierdzicie, że żadna kobieta na świecie nie zasługuje na miano szmaty? Ja twierdzę że jest zupełnie inaczej... A pani Dunin niech sobie pisze jak chce - ja się jej wtrącał nie będę.
Opublikowano

kurcze moze przez to, ze cale swoje zycie spedzam prawie wylacznie z facetami domniemany "szowinizm" tego tekstu nie razi mnie, wiecej - strasznie bawi. mysle, ze panie powinny zamienic "szmato" na "swinio" i przkazac taki kawalek chlopakowi w adekwatnej sytuacji. efekt murowany, bledy w zrozumieniu- niemozliwe, z pewnoscia zatrzesnie mu sie ziemia pod nogami lepiej niz po godzinie lametnow, wylewanych zalow i jekow.

przez akademie mojego ducha zostales nominowany do Oscara;).mam nadzieje, ze następne twoje teksty beda tylko formalnoscia i nagroda powedruje wprost do ciebie;)

Pozdrowka, Paula.

Opublikowano

zawsze będą oburzeni(one) — „jak można do kobiety szmato mówić”, zdziwienie? normalnie, a w czym kobiety od człowieka lepsze, wszakoż człowiek może być szmatą
jednakowoż zwolenniczki równouprawnienia wżdy hałas podnoszą, o szmatę... jednak tejże szmaty tak łacnie nie podniosą...
morału z tej lizacji nie ma, ale — autorze zdecyduj się, czy ma być śmiesznie, czy na poważnie, czarny humor, czy groteska, ja powiem, że jako przykład czarnego humoru w poezji mnie to nie bawi — ani to zgrabne, ani powabne, ani nie wzbudza salwy śmiechu, więc co? ot tak sobie „patykiem pisane” jak to wino, tyle że ono podobno wzbudza jakieś wspomnienia, a ten wiersz wątpię, by ktokolwiek zapamiętał
pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Adam ZębalaFajnie by to było było, żyć według własnego widzimisię,  a jeszcze fajniej nie ponosić z tego powodu żadnych konsekwencji, ale tak nie jest. Brzmi prawie jak ironiczna modlitwa współczesnego człowieka, ale wolność bez konsekwencji to iluzja, taka wolność nie istnieje bez ceny.   Prawdziwa wolność — nie w ucieczce, lecz w zgodzie z sobą i w refleksji. To nie jest pusta, dzika przestrzeń, lecz wybór z pełnią jego treści.  
    • @Roma dziękuję Violu za ślad :)
    • Wsłuchuję się w oddech i nie żebym chciał Wypełnia mi przestrzeń między uszami Odgrywam ostatni spektakl z moim udziałem Już nic nie rani ani nic nie pomaga Widzę tysiące kwiatów Płyną w świetlistych konturach W swojej lekkości toną Rozbłyskując pod powiekami Wywołują ból Który już nie boli Którego już nie czuję Biję się z myślami Czy chce mi się jeszcze zaskoczyć By było warto by wróciło jak dawniej A może to tylko głowa czeka Bo trudno porzucić wiarę przodków Ale też ciężko patrzeć Jak w imię religii wywoływane są wojny Bo niełatwe jest zgodne życie Wysłuchuję kroków Równo przez oddech poddawanych Wibrujących w przestrzeni Słaniających się na falach dogasającego umysłu Odpływają myśli z ich kwiecistym nawałem Wiem że już nie otworzę ust w deklamacji prozy Nie przykryję atłasową satyną moich wątpliwości A dla świętego spokoju nie zamienię ich w popiół Nie mów że mnie nie potrzebujesz Tak wyczekującego Niepotrafiącego pogodzić się Z twoim nieistnieniem Czy przyjść musisz ? Powinnaś Chociaż tylko na to spotkanie By wypełnić proroctwo Za dużo wymagam? Konam i już sam nie wiem czy z miłości czy ze wstydu Twoim obowiązkiem jest czuwać obok mnie Trzymać mnie za rękę To nic że twoja dłoń koścista Że malują na biało twoje oblicze Zaglądając przez obrazy zobojętnienia Będziesz moim przewodnikiem Moim nowym życiem Nie po to staram się tyle lat Byś na koniec po prostu nie przyszła Bo jeśli naprawdę nie przyjdziesz A światło zbawienia nie wypełni czarnej maski To dla mnie Moje życie spełznie na Niczy’m.    
    • zamiast codziennie do niej dzwonić wyszukując pod sufitem pięknych słów które dawno temu utraciły moc i blask lepiej rzadziej ale osobiście odwiedź ją   usiądź obok przytul i rozjaśni swym uśmiechem jej bardzo zatroskaną twarz twoja bliskość będzie zawsze najlepszym lekarstwem na zranione tęsknotą serce   więc nie wysilaj się dzwoniąc tylko co jakiś czas racz ją swoją obecnością niech ma świadomość że nie tylko ona za kimś tęskni lecz ktoś za nią również   uwierz że ten niby mały gest w stronę tak zacnej osoby jaką jest twoja matka to najpiękniejszy i najcenniejszy  z czynów który ozdabia jej świat  
    • @Alicja_Wysocka ładne, zgodne:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...