Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

 

Stanęła kiedyś przed lustrem

czoło umieściła w kadrze

a tam lwia zmarszczka

powstała zresztą w gruncie rzeczy

ze złości na zmarszczki

i im bardziej ją telepie

i im bardziej zmarszczki ją złoszczą

tym mocniej rysuje się na jej czole

nic innego 

a proces niepogodzenia trwa u niej

- jak u mnie -

w najlepsze i wydaje się, że w najdłuższe,

a nawet w najszersze

Opublikowano

pobiegła zatem do kosmetyczki

trzy domy dalej gabinet blisko

wizyta owszem już leci stówa

"tutaj potrzebna pomoc chirurga"

 

ten skubnął kasy wcale nie mało

ale z zmarszczki nic nie zostało

coś ponapinał naciągnął z boku

zaaplikował trochę botoksu  

 

i znów przed lustrem piękna i młoda

już się nie złości pieniędzy szkoda

:))

Opublikowano

Różni są faceci;niektórzy lubią starsze kobitki...

 

Pasjonat

 

kustosza w zachwyt wprawiały Kluki

i nocna stróżka co ma prawnuki

choć metryką się broniła

górę wzięła jego siła

pasjonowały go starodruki

 

Bogate złoża

 

z pokładów uczuć zna San Francisco

hojne choć stare już kobiecisko

gdy fachowiec górnik Johnny

przyszedł do niej był zdziwiony

że wciąż jest czynne to wyrobisko

 

Pozdrowionka.

Opublikowano

@andreas A tutaj trafiłeś, bo akurat słucham Johnego Hallydaya i muszę powiedzieć bardzo intrygująca postać, a dodatkowo znam smaczki z jego historii. Różnie jest, mawiają, że gorzej, ale teraz to sobie na youtubie wszystko puszczasz to po primo, a po secundo sprawdzasz w necie tłumaczenie tekstu. No ekstra sprawa. I tylko ubolewam, że mało płacą artystom za te youtuby... 

@andreas A i jeszcze za friko masz życiorys z wiki. Spis płyt, piosenek etc. 

@Alicja_Wysocka no to dyskusyjne, nie pozbawiajmy prawa do bycia artystą tych mocniej niepokornych :))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • w poniedziałek odbierzesz papierową skórę, światłem przeczuloną.   we wtorek zezłomujemy uszkodzone tętnice i żyły. zapakujesz je starannie w żółte pudełko.   niebieskie szkiełka wymęczone tym co widziały zabierzesz w środę.   słowa, myśli i uczucia oddam ci w czwartek. zrobisz z nich nawóz, nim czas je rozpadnie.   po kości wpadniesz w piątek, piąteczek, piątunio. zmieszasz z alkoholem, skutecznie osłabisz.   w sobotę na przygotowaną żyzną glebę rozrzucisz przygotowany wcześniej kompost. oczyszczoną mieszankę mnie złożysz w dołek i zasypiesz. pozwolisz wyrosnąć. w niedzielę zabierzesz mnie do domu.   potem odpocznij.
    • @Rafael Marius Zdjęcia podkreślają obraz nadchodzącej wiosny, zwłaszcza z pszczółką w roli głównej. Stanowiąc w treści wiersza, niezaprzeczalny cykl zaczynający się od wiosny i kończący zimą, obok innych istnień, jest naturalnym mięśniem 'Tkanki DMT', który przechowuje w pamięci kolejne narodziny i tak w kółko.   Pozdrawiam cię serdecznie
    • Łamiąc zimę w rok wdarł się, – Przyszedł Twój miesiąc Marsie. Dziś w Ciebie nie wierzą – (Inaczej lęki śmierzą) – Wiara Greków upadła! Wiara Rzymian upadła! Lecz są wojny – problemat: Czyż ducha wojny nie ma? Byłabyż rzecz bez ducha? Wątpliwe, bajek słuchaj: Sprawom dano patronów – Myśl starodawną ponów. Nie wierzysz w śmiesznostki? Słusznie, lecz to drobnostki: Jeśli tam jest jakiś świat I ze stanów tego rad Zamiast mieć go w nosie Rozsądnym zdałoby się, Żeby czuwał stamtąd ktoś, Śląc swą miłość albo złość, Tchnąc chłód na łby gorące Lub znów grzejąc jak słońce, Gdy tamten świat chce wojny. – Bądź w strachu spokojny: Nie jesteś, świat nie jest sam! Dobrze czy źle idziesz tam; A tu gdzieś pokój, gdzieś bój! – Spod Marsa przy Marsie stój! . . . Trudne, tu pokojowcy – Zechcą mnie do ról owcy, A ja słaby poeta, Lecz pod pantofel – gdzież tam! Ale po cichu duszą, Sam tęsknię, gnać nie muszą…   Ilustracja: Anonimowy rysunek pt. „The Triumph of Mars” (Tryumf Marsa), z około 1759.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Chciałabym nadać jakąś modę Jakąkolwiek Siedzę skitrana w swoich czterech ścianach Czuję jak mnie gniecie stęchłe zakurzone powietrze Wyciska mi na twarzy grymas pospolitości. Kiedyś bardzo starałam się być jakaś Dzisiaj myślę, że jestem aż nadto Teraz boję się, że jestem dziwna Wmawiam sobie, że to dobrze Ale też szczerze w to wierzę Boże broń od nijakości Bulgocze mi pod czachą pełno myśli Chcą wyjść, ja im nie pozwalam Chcą się udzielić innym Samotnie lgną do towarzystwa Ktoś mnie określi Ktoś mnie obrazi Ktoś pomyśli o mnie brzydko Ktoś mnie nie zechce Ja to rubin, wsadź mnie w kolczyk Będę dyndać przy uchu i nic nie powiem Będę milczeć zawieszona w niemym krzyku Usłyszysz mój głos gdy na to pozwolisz Chcę się przedrzeć przez tłum Stanąć przed zgrają Powiedzieć, że jestem I będę taka, a nie inna Że od teraz będą mnie naśladować Jak Simon mówi Będą robić co każę, co wolno, co fajne, co ładne Pstryknę kostkę domina Będę patrzeć jak upadają jedna po drugiej   alicja
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        To pewnie wulkaniczne.     Jak to na otwartym oceanie.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...