Oblicze morza

[Marcin Tarnowski]

Miałem sen, że szedłem wolno nad brzegiem morza,

Gdy spokojne, sztormu nie ogarniał go pożar,

Przede mną szła w dali dziewczyna jak fala –

Tak się jej ruch z masą wód harmonią zespalał…

Włos niby piana powiewał głaskany wiatrem

Barwy jej szarfy jak z niebios zdarte…

A jakoś zrobiło mi się samotno,

Więc gnam pogadać wpadłem na myśl psotną.

Jużem tuż, odwróci się ku mnie może –

Nadzieja – trwoga – zamiast twarzy morze!

Powiadają że: „Sen mara, Bóg wiara!” –

Za ciekawość bratnich natur sen-kara?

 

Program „Imagine”, pod moje dyktando „Oblicze morza”, 1.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Wiesław J.K.]

@Marcin Tarnowski Przyszły mi na myśl Rusałki - boginki, nimfy wodne.

[Jacek_Suchowicz]

a ja byłem kiedyś na plaży w Rowach

szła przede mną zdawało się młoda

włosy falujące aż po sam przedziałek

goła i kręciła wcale wcale wcale

 

już czuję że płonę a ona tak miła

nagle przodem do mnie sama się zwróciła

te piersi do kolan skóra krokodyla

opadło mi wszystko pierzchła w różu chwila

:((

 

[Manek]

Bardzo tajemniczo. Lubię takie fantastyczne opowiadania.

Pozdrawiam