Między nami

[lena2_]

Zasłaniamy własne rany i słabości,
gładką mową i uśmiechem przyuczonym
do relacji powierzchownych, gdzie wygodniej
jest pokazać swoją duszę z jasnej strony.

Miałkie słowa nie udźwigną zrozumienia,
a milczenie zatuszują głośnym śmiechem,
który lubi pokaleczyć wspólną przestrzeń
i powraca znów upartym, pustym echem.

Czasem jednak, gdy głos traci równowagę,
łza odważnie zdradza wszystkie konwenanse.
Właśnie wtedy jest ta chwila najprawdziwsza,
która sobie i drugiemu daje szansę.

[Jacek_Suchowicz]

przywdziewamy bardzo często hardą pozę

że z nas niby jest nieczuły supertwardziel

lecz pękamy bo kochamy w imię Boże

przecież wiemy co na ziemi bardzo ważne

:)

[Łukasz Jasiński]

I nie dziw, pani Leno, iż ludzie po pewnym czasie są zaskoczeni jak są traktowani przez innych ludzi, dajmy mój przykład: przez biurokratów byłem traktowany zimno i patrzyli na mnie z góry i ze wzajemnością - karma wraca lub jest to lustrzane odbicie, natomiast: wiersz jest przyzwoity pod względem etycznym i estetycznym.

 

Łukasz Jasiński 

[lena2_]

@Jacek_Suchowicz @Łukasz Jasiński Dziękuje  serdecznie za refleksje pod wierszem:)

[andreas]

Bywa,że serca z kamienia nawet miękną, ale gorzej jest, gdy w ogóle nie ma się serca...

Pozdrawiam.

[annzau]

@lena2_ Świetny :)

[poezja.tanczy]

@lena2_

Bo tej szansy, ukojenie

to jak danie, na życzenie

 

I warto dawać

I warto brać

Fajne pisanie

M.