Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Myśl sercem o sercu

Adaś Marek
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Adaś Marek

Adaś Marek

Opublikowano
Opublikowano

Takie luźne myśli w tym niedzielnym czasie,

o sercu,co układa nam życie do taktu.

Niewidzialne, bezgłośne, mieszka w mym Parnasie,

trudzi się w sztuce bycia, dokończenia aktu. 

 A serca są różne.

"Są serca jak gąbki.Wchłaniają cudzą miłość,nie oddając ani kropli w zamian.

Są serca jak pęknięte szkło, przy dotyku ranią.

Są serca jak małże, które ciągle łzawią, rodząc piękne perły.

Są serca jak głaz głuche i bez czucia.

Są serca - kwiaty. Wabią barwą i aromatem, a owady spijają zeń słodki nektar."

Jeśli nie jesteśmy w stanie niczego dać, nie czekajmy na cokolwiek.

 

Cytat z tomiku Marii Winiarskiej Myśli luźne.

 

7
wierszyki

wierszyki

Opublikowano
Opublikowano

Ładnie bardzo.

Już chciałam dać serduszko, ale najciekawsze jest to, co w cytacie, czy to byłoby sprawiedliwe?

W portalu społecznościowym pewnie to jednak bez różnicy.

Miłego dnia

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Adaś Marek

Adaś Marek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@aff Ten cytat był właśnie inspiracją, przeglądałem tomik Myśli luźne, otrzymany z dedykacją autorki i właśnie te słowa mnie ujęły, więc chciałem się nimi podzielić dopisując tylko wstęp.

Pozdrawiam Adam

1
wierszyki

wierszyki

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pytanie tylko czy wiedzą o tym te osoby, które dały Ci serduszka za całość czyli de facto dali je pani Marii. Ja jestem bardzo wyczulona na własność intelektualną, której my jako autorzy powinniśmy szczególnie chronić.

Proponowałabym w tytule też podać nazwisko pani Marii albo chociaż w tagu.

No i tak w ogóle, czy jest jej zgoda?

Bo to bardzo obszerny cytat.

Przepraszam, ale tak uważam.

Już uciekam, pzdr

 

Ps. Jest u nas coś takiego jak hydepark. A tu są WIERSZE których autorem w tym okienku masz Ty być.

Adaś Marek

Adaś Marek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@aff

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie jestem łasy na serduszka, nie napisałem tego z powodu chwały dla siebie, pisząc kursywą i cudzysłowie cytat ponadto informując skąd pochodzi. Maria Winiarska jest to dla mnie rodziną i jest jej zgoda na publikację tego cytatu.

Wyjaśnienie uważam zamyka temat.

Pozdrawiam Adam 

@Ewelina Dzięki za uśmiech@aff  i za uwagę @Jacek_Suchowicz Dzięki za tradycyjnie poetyczny komentarz@FaLcorN Staram się zawsze jakąś myśl przemycić.

Pozdrowienia dla wszystkich

3

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      A gdybyś nie istniała

      Przez Migrena · Opublikowano

      A gdybyś nie istniała -- czy moje kroki miałyby cień, czy tylko głuchy stuk stóp rozsypywałby się o ziemię jak pył zmarzniętych liści? Czy noc nie stałaby się bezdenną studnią o śliskich, zimnych ścianach, z której nie wraca echo, a każdy szept brzmi jak pożegnanie w obcym języku? Bez ciebie -- świat byłby ramą bez obrazu, płótnem pokrytym kurzem ciszy, co nie zna śpiewu, barwą wypłowiałą jak skóra po żałobie, co nie pamięta światła. A jednak pamiętam twój głos, jak ciepły wiatr w letni wieczór, gdy świat na chwilę zapomniał o zmierzchu, a twoje oczy lśniły jak jeziora pod słońcem. Jak malarz, co dotyka pustego płótna palcami pokrytymi popiołem i nie wie, czy to jeszcze sen, czy ostatnie tchnienie, czy tylko przestrzeń między dwiema samotnościami chłodna jak wnętrze zamkniętej dłoni. Gdybyś nie istniała -- dla kogo miałbym drżeć? Ramiona, w których gasną imiona, usta suche jak glina przed deszczem, co nie znają modlitwy -- wszystko byłoby tylko echem w zapomnianej dolinie nocy, gdzie nawet wiatr przestaje mówić. Byłbym jedną z gwiazd, co spada i nie zostawia śladu na skórze nieba, jednym z pyłów tańczących w zimnym świetle poranka, co przychodzi i odchodzi, nie dotykając niczyjej duszy, nawet odrobiną ciepła. Gdybyś nie istniała -- może udawałbym życie, z uśmiechem z porcelany, co pęka od samego spojrzenia, z głosem jak zamarznięta rzeka, która już nie pamięta nurtu. Bo serce zna tylko jedną melodię -- a bez ciebie byłaby niema jak wiolonczela bez strun. Może odnalazłbym sekret istnienia, rozebrałbym świat do kości i z chłodu, z blasku, z pragnienia ulepiłbym cię z oddechu -- żeby patrzeć, jak życie zaczyna oddychać w twoich oczach, ciemnych jak popiół po śnie. A gdybyś nie istniała -- czy ja byłbym czymś więcej niż cieniem bez wspomnień, niż snem, którego nikt nie śni, niż wierszem bez ostatniego wersetu zawieszonym w gardle świata?    
    • Kwiatuszek
      wolę rosołek

      Przez Kwiatuszek · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz A pora robi się wręcz idealna na rosołek. Fajny, pomysłowy wiersz! Pozdrawiam serdecznie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Annna2
      "Enola Gay"

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @andrew - tak byłby inny. Zrzucenie bomby atomowej na miasta w Japonii. Historia to wydarzenia które były- i ich nie można zmienić, w historii wszystko już było,. Historia to wydarzenia, które mogą się powtórzyć.  
    • marekg
      de La Puetro

      Przez marekg · Opublikowano

      dziś niebo znikło kot przechadza się między cieniem miasta a ostatnim obłokiem w koszyku śpią pomarańcze po krótkiej podróży zmieniliśmy mapy wkleiliśmy swoje twarze w kolejne fotki nie wiadomo do końca kto zamówił poranny fakultet na wygasły wulkan pamiętam tylko kontrast między rudym futrem a śpiącym owocem
    • Katarzyna Anna Koziorowska
      Obie strony świata

      Przez Katarzyna Anna Koziorowska · Opublikowano

      Szukałam Cię po obu stronach świata. Szukałam zawzięcie, całkiem nie po myśli Boga. Wiedziałam, że wszystkie drogi wiodą w identycznym kierunku – cierpiałam, choć życie nie chciało wspomóc.   Nie wiem, czy ciało domagało się duszy – sen był zbyt roztropny, aby marzyć o szczęściu.   Kochałam szczerze smutek, lecz Ty obrałeś inny czas. Nie mogę zaufać wolności, jej oblicze wciąż tonie w cieniu.   Może to przyszłość uczyni nas podatnymi na dotyk? Może czas powtórzy się, mimo że wieczność czeka ze skrzyżowanymi rękami?   Nie śnij w moim imieniu. Nie kochaj świata, choć niepewność łączy nas w pary. Odejdę, mimo zapewnienia, że prawda mi się nie należy.   Wykreślam z almanachu życia wszystko, co miałam odwagę przemilczeć. Przyobiecaj odrobinę pustki, aby śmierć okazała się łaskawsza.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...