Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Z daleka pożądana
z bliska znienawidzona

gdy na wyciągnięcie
ręki
obojętność,
gdy o nią zabiegacie
zauroczenie

pragniecie ją przytulić,
gdy na to pozwala
zostaje sama na podłodze

oddalibyście za nią życie,
gdy potrzebuje
uśmiechu
odchodzicie

uwielbiacie głupimi
poematami
ruchami pionków
w fałszywej grze

A ona jest jak dyplom
który wieszacie na ścianie,
a ona jest jak puchar
którym się chlubicie,
a ona jest jak odznaczenie
które dumnie nosicie
na klapie marynarki
przez pierwszy tydzień

Opublikowano

uważam że wiersz jest niczego sobie. naturalny rytm, temat ciekawy, dobrze ujęty. wersyfikacja dobra. zastanawia mnie tytuł. klucz jako legenda? wg mnie nie powinno być tyle powtórzeń 'jej', 'ona' itd. najmniej podoba mi sie druga strofa, jakby było w niej widać na siłe szukane prównanie. 'wasze oczy są w niej'... sama nie wiem. ale ogólnie mi sie podoba.

Opublikowano

Niech no zgadnę, wiersz w formie zagadki a tytuł wskazówką...
Boję się wymówić rozwiązania, bo mi może szkliwo na zębach popękać (dobrze kombinuję, że chodzi o to jedno paskudne, serialowe słowo?).

Ogólnie jednak wiersz nienajgorszy.
Pozdrowienia.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nie, nie chodzi o miłość :D

Uff... Już się bałem :) Fakt, to nie chodzi o (cenzura), nie przyjrzałem się zbyt uważnie ostatniej strofie - gapa ze mnie.
W takim razie próbuję dalej... Chodzi o (kolejne trudne do wymówienia słowo) kobietę... Hmmm... Nie, nie będę dalej komentował, bo sam zostanę znienawidzony z bliska i z daleka pewnie też, ale ogólenie z treścią się nie zgadzam - wcale nie jest tak żle, rzekłbym wręcz przeciwnie.
Jakiś facet to powinien napisać wiersz o tym, jak to te wredne, wyrachowane, emocjonalne gąbki wykorzystują i molestują biednych bogu ducha winnych mężczyzn, którzy dali się nabrac na wizerunek niewinnego kwiatka, a nie zauważyli żmiji pod spodem.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...