Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Historia edycji

Należy zauważyć, że wersje starsze niż 60 dni są czyszczone i nie będą tu wyświetlane
degatoja

degatoja

Myśli ciężkie męczą głowę,

słowa — burzliwe jak morze.

 

Może pokaż mi, jak żyć,

zanim opowiem o sobie.

 

A to najgorsze, co zrobię —

nie zapomnisz, co ci powiem.

Zawieszeni w pętli czasu,

jak na linie naszych wspomnień.

 

Dookoła twarze — a to nie pareidolia.

Jak usunąć to z pamięci,

żeby głowa była wolna?

 

Szepty, głosy — nie pomagają pogłosy,

jak u polityka.

Czas upływa, ja się gubię,

a zegar spokojnie tyka...

degatoja

degatoja

Myśli ciężkie męczą głowę, słowa burzliwe jak morze,

Może pokaż mi jak żyć, zanim opowiem o sobie,

A to najgorsze co zrobię, nie zapomnisz, co Ci powiem,

Zawieszeni w pętli czasu, jak na linie naszych wspomnień.

 

Dookoła twarze, a to nie pareidolia,

Jak usunąć to z pamięci, żeby głowa była wolna?

Szepty, głosy, nie pomagają pogłosy jak u polityka,

Czas upływa, ja się gubię, a zegar spokojnie tyka..



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Waldemar_Talar_Talar
      Bezsenność

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Witaj - Bezsenność siedziała naprzeciw. Milczała. Wiedziała wszystko. - pięknie to brzmi - wiersz na plus - ma klimat -                                                                                       Pzdr.jesiennie.
    • beta_b
      (Próba nawiązania)

      Przez beta_b · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar piszę, żeby może już nie gubić oczek i ludzi na swojej drodze. Zajęta ogarnianiem siebie, tracę innych z czucia. Ale to może moment przesilenia? Co u Ciebie Waldku? Jak się czujesz? 
    • Robert Witold Gorzkowski
      Oddech miłości

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Migrena Idziemy - a czas nie ma odwagi nas dogonić. Wszystko w nas jest początkiem: szeptem, który dopiero chce być słowem, uśmiechem, który staje się światłem. Pięknie to napisałeś jest to kwint esencja wiersza. Czas który który przeistacza się w światło - jest Światłem, a jednocześnie współkochankiem który "nie ma odwagi nas dogonić", rywal czyhający na nasze potknięcia nieubłaganie kroczący za nami, aż do końca życia. Niosącym bądź będący boskim światłem poznania. On jest za nami i przed nami w zakrzywionej linii czasu. Bo za nami spowalnia, a przed nami w sensie życiowej podróży, powracamy do wcześniejszego punkt zakreślając pętlę czasową. Jednym słowem nic nie dzieje się bez przyczyny i tylko nasze decyzje powodują określone skutki odłożone w czasie. I tak jak nie mamy wpływu na czas na nieszczęścia na zdarzenia które mogą nas z czasem dopaść, mamy wpływ na „miłość” zawartą w prostym słowie „jesteś”. Trzeba ją pielęgnować by czas nam jej nie odebrał - wzruszyłeś mnie!
    • Waldemar_Talar_Talar
      (Próba nawiązania)

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Witam - Ciągle gubię jakieś oczka, w rękach sweter życia plotę - Pięknie otworzyłaś wiersz - podoba się -                                                                                                  Pzdr.serdecznie.
    • Waldemar_Talar_Talar
      Ocean pustych słów

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Pragniemy miłości uśmiechu prawdy pragniemy świata bez łez i głodu   Ale te pragnienie to wysoki mur ocean trudnych słonych słów   Na jego falach niewiadoma dryfuje szukając otwartych drzwi   Za którymi lepsze pokonuje zło a człowiek jest szczęśliwy    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...