Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
🎄 Wesołych świąt życzy poezja.org 🎄

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Pewien wędkarz mieszkający w Sopocie,

zarzucał wędkę. Na drobne płocie.

Lecz płotek brak - jest gruba ryba:

"muszę zmienić wędkę (i gust swój) chyba".

Zarzucił raz - i po robocie!

 

 

 

Kolejne, bliskie mojemu sercu miasto:). Szprotawianką jest moja Mama.

Edytowane przez Gizel-la (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Stach, kłusownik z Dolnej Odry

szedł na ryby, jak na podryw.

Brał do sieci,

jak co leci...

Dziś coś czyha nań, spod kołdry

 

 

Pewien kłusownik z wioski nad Wisłą,

kłusować chodził zawsze z podrywką.

Jak ryb nałowił

i się obłowił,

do domu wracał, przeważnie z dziwką.

 

Pewien chłop z Nowej Wsi na Pilicą

podniecał się rybą jak dziewicą.

Złapał ją w sieci,

w nurcie Noteci,

co nie rymuje się wcale z nicią.

 

Raz wędkarz z Nowego Miasta

rybę złapał, jak niewiasta

była jego,

do niczego.

Sztywna, zimna, milczy, mlaska. 

 

 

Opublikowano (edytowane)

@Sylwester_Lasota

 

Z Gosiami tak zawsze - bywa trudno 

Wstępnie się zdają Czarnym Ludem 

Takie początki 

Smak życia wątki 

Później to nazywają cudem 

 

T.

 

 

@TomaszT

 

No a te dyby - dobrowolne, 

Przyzwolenie czy Jaś dał na nie

Kto wiedzieć może

I zwrot nie do mnie 

Zapomnieć lepiej niż stracić coś.

 

T.

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez TomaszT (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@Sylwester_Lasota

 

Jeden wędkarz (Bug) na łodzi,

pośród syren wzbudza podziw.

Bo, gdy moczy kija,

czy nie boli szyja,

pyta wciąż. I… nie odchodzi.

 

wersja II

 

Wędkarz Grzegorz (Szumin) bywa,

że wśród syren głupka zgrywa.

I... gdy moczy kija,

czy nie boli szyja,

pyta i... całkiem odpływa.

 

 

 

 

 

Edytowane przez jan_komułzykant (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@KlipŚlęczę nad tym Twoim limerykiem i próbuję coś z sensem limerykiem odpowiedzieć, ale ni w ząb nic nie wychodzi. Aż się zablokowałem i innym nie odpowiadam :))). On po prostu świetny jest i tyle.

Pozdrawiam :)

 

 

 

No cóż, limeryki, to taka głupawka w poezji, ale jak widać mają swoich fanów. Być może mogą być odskocznią od tego wszystkiego, co się obecnie dzieje. A z mojego punktu wiedzenia, można je też traktować jak takie wprawki do czegoś większego i poważniejszego. Dziękuję, że znalazłaś chwilę żeby tutaj zajrzeć. :)

 

Pozdrawiam.

Opublikowano

Bratnie dusze

 

wprost się zakochał wędkarz z Wrocławia

gdy mu nad Odrą rzekła Oktawia

czyż poeta tu nie duma

ani płotki ani suma

pan tylko z wody szmer fal wyławia

 

Ichtiologicznie

 

siedział pokraczny Henio z Poznania

z wędką nad Wartą choć nie miał brania

starczyłby mu połów mały

lecz okoniem ryby stały

szczęśliwie brzegiem szła flądra Mania

 

Pozdrowionka

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Miał Syrenkę Wojtek (Tychy),

często jeździł nią na ryby.

Kółko się urwało,

w pole poleciało,

a Wojtek poszedł na grzyby.

 

Albo:

 

Miał Syrenkę Stefan (Rybnik),

czasem jeździł nią na grzyby.

Aż się rozkraczyła,

gdy z nim w lesie była,

ta z bukietem nieco rybnym.

 

 

 

Edytowane przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Andrzej_Wojnowski Może właśnie tak pozytywny odbiór. Dlatego, że pisane z serca, z autentyczności. Zdrowych i spokojnych Świąt Bożego Narodzenia

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Już pierwsza gwiazda wzeszła – zimna i szklana, Jak oko Boga, co patrzy z nicości na pana. Śnieg otulił ten dworek całunem milczenia, Zgasły dawne hałasy, zgasły uniesienia. Stół stoi biały, wielki – jak lodowa kra, A na nim drży płomykiem samotna łza. Obrus lśni krochmalem, sztywny jak sumienie, Pod nim siano nie pachnie – lecz kłuje jak ciernie. Jest talerz dodatkowy... dla wędrowca, mówią? Lecz dzisiaj cienie zmarłych w nim usta swe lubią Zanurzać bezszelestnie. Nikt nie puka w drzwi. Tylko wiatr w kominie swą kolędę brzmi. Biorę w dłoń ten opłatek, kruchy chleb anioła, Lecz komu go połamać? Gdy pustka dookoła! Wyciągam rękę w przestrzeń – dłoń w powietrzu wiśnie, I czuję, jak ten mróz mi serce w kleszcze ściśnie. „Wesołych...” – szepczą usta do ściany, do cienia, I kruszy się ten chleb w pył... w proch zapomnienia. Choinka w kącie stoi, strojna jak na bal, Lecz bombki w niej odbijają tylko wielki żal. Patrzę w nie jak w zwierciadła – widzę twarz starca, Co przegrał życie swoje w te karty u szulera, u marca. Gdzie gwar dziecięcy? Gdzie matki krzątanie? Jest tylko „Bóg się rodzi” – i moje konanie. O, Panie, co tej nocy zstępujesz na ziemię, Czemuś mi włożył na barki to samotne brzmię? W stajence było zimno, lecz byli pasterze, A ja tu, w ciepłej izbie, w swą pustkę nie wierzę. Więc siedzę i czekam, aż świeca dopali, Aż noc mnie tym czarnym płaszczem, jak kir, przywali.
    • @KOBIETA gdyby nie kobiety, nie byłoby świata:)
    • @violetta zobacz Violetta …jednak my dziewczynki ;) o wiele więcej i szybciej rozumiemy:)  Spokojnych Świąt dla Was

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ️  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...