Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

***

Ewelina
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Ewelina

Ewelina

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

 

przywiera do mnie proza

i ciągłe myślenie o jutrze

o śmierciach i o wiecznościach

patrzę na wszystko, co ludzkie 

 

ktoś przeżył, ktoś umarł

ktoś w śnie zmartwychwstał

przywiera do mnie proza

dziurawi mnie na przestrzał 

 

na nieuchwytnych dźwiękach

pobłażam gestom cichym 

rozdaję interludia 

rozdaję ciepłe myśli 

 

 

 

Edytowane przez Ewelina (wyświetl historię edycji)
5
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • m13m1
      Obłędna wojna

      Przez m13m1 · Opublikowano

      Rycerz na błoniach przez szpary przyłbicy przyglądał się rzezi trupów już nie liczył ciężko wsparty o miecz krwawy w boju zadumał nad śmiercią w jej morderczym znoju czy tak ma wyglądać gloryja i chwała krwią zbryzgana zbroja zardzewiała cała czy mężów ubitych leżące pokoty powodem by pieśni układać i roty westchnął ciężko nad ludzką niedolą pot zmięszał się ze krwią i smakuje solą żołnierza uśpiły te serca rozterki poczuł w trzewiach ostrze wbite aż po nerki toż to inny siepacz stalą go poraził już mu świat pod hełmem pływa i rozłazi pada na klepisko wojny zawierucha sapnął stęknął leży już bez ducha a jego pogromca ciężko sam przyklęka dusza cicho jęczy i sumienie nęka cóżeś ty uczynił - wzdycha jak pijany żeś zatopił ostrze i otworzył rany lecz te myśli świstem strzała wnet przerwała wojna... wojna... wojna... ot i sprawa cała
    • violetta
      Dyniowy

      Przez violetta · Opublikowano

      @Rafael Marius często zachwycam się wszystkim:)
    • Placebo
      patrzę na obraz

      Przez Placebo · Opublikowano

      Na prawdę czujesz ta miłość?
    • Placebo
      Zagwozdka mitologiczna

      Przez Placebo · Opublikowano

      Od dawna się zastanawiam czy jest szansa przestać toczyć kamień życia bez gwałtu na ciele.
    • TomaszT
      Ty przychodzisz

      Przez TomaszT · Opublikowano

      Raz jeszcze wracam...   Było dwóch wspaniałych poetów:   Bolesław Leśmian  Napisał śliczny wiersz (warto go przeczytać) - świetna liryka, do kobiety pt. "Majowa noc" i  Władysław Broniewski jest autorem pięknego wiesza lirycznego  pt. "Poezja" jakby wyznanie dla, czy też ku poezji   Obydwoje swoje wiersze zaczęli od identycznej strofy 1-szej  Powstaje pytanie - kto faktycznie jest autorem strofy inicjującej te dwa wiersze To rodzaj zagadki literackiej  Tych dwoje poetów podjęło rodzaj dialogu poetyckiego, z tym że Leśmian skierował  go do kobiety, a ten drugi dla poezji.     Wydawałoby się że siła i wymowa wiersza do kobiety będzie górowała nad wyznaniem do, czy też ku poezji  Czytając obie te kompozycje słowne daję przewagę Leśmianowi, ale wymowa wiersza Broniewskiego jest równie celna, lotna i dobra.    Przepiękny dialog dwóch poetów Nie czytając nawet ich wierszy, w zakresie liryki dałbym przewagę Leśmianowi. Mistrzostwo jednak Broniewskiego  w tym tylko wierszu pt. Poezja jest równie dobre.      *** Napisał pan bardzo  dobry wiersz. Dobrze i płynnie porusza się pan w klimacie liryki.     T/          

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...