Nowy singiel

[Lidia Maria Concertina]

Najbardziej kocham samotność - z kluczem do pustej szafy

Można tam schować codzienność,

rozmowy służbowe i szachy,

zużyte długopisy i każdą kwaśną minę
Komedii nie oglądam,

zawsze - wychodzę kominem

I patrzę na nicość życia,

na wazon bez żadnych kwiatów,

na uśmiech bez radości,

na obojętne wiaty - przystanków,

gdzie siedzą "zwykli" ludzie:

pracują, piją, kochają, mieszkają w oficynie...

A ja po przyjściu do domu,

niezmiennie układam domino i patrzę w różowy teleskop - ot, drobne ćwiczenie wzroku:

samotność nosi soczewki,

by lepiej mnie widzieć po zmroku

Dobrze nam razem w mym domku - wolę tak,

niż 'być razem' - z nie takim' scenariuszem,

kolejnym rozczarowaniem, nachalnym animuszem ...

 

Czasami smętnie rozmyślam, że mi się 'nie układa'
''Cóż, nie masz nawet puzli'' - samotność podpowiada ...
 

 

[FaLcorN]

@Lidia Maria Concertina

Ładnie piszesz

to pewnie przez samotność

życie jest zaprzeczeniem nicości

może miałaś na myśli małość

albo marność

 

z życiem pozdrawiam

[Starzec]

@Lidia Maria Concertina Dobry wiersz.

Pozdrawiam:)

[MIROSŁAW C.]

@Lidia Maria Concertina

Przednio.

Pozdrawiam. 

[Radosław]

 Dobrze się tego słucha! 

[andreas]

Świetnie i w formie i w treści.

[Jacek_Suchowicz]

twoja samotność z różowym teleskopem

wychodzi kominem i pewno na miotle

przygląda się gdy chodzisz tam i z powrotem

że puzzli nie masz to nie istotne

 

gdy się przeciskam pośród wersów z gadżetów 

"wazon bez kwiatów bez radości uśmiech"

mam wątpliwości jak bywa u poetów

samotność nie sama i nie jest pustce 

:)

[viola arvensis]

@Lidia Maria Concertina świetny wiersz. A samotność- naprawdę potrafi być najlepszą przyjaciółką :)

[Adaś Marek]

@Lidia Maria Concertina 

Widzę przez tą samotność

tak wiele ludzi wokół

oni mają problemy

samotny ma święty spokój...

 

Pozdrawiam Adam