Nowolipie

[poezja.tanczy]

Z cyklu : Dwóch czy jeden (wspólny tomik z tramwaj63)

 

 

Nowolipie to nie nowość na lipie

 

Byłem, jaki jestem

Bez zmiany się zmieniłem

 

Tworzę jak tworzyłem

Choć dawno się skończyłem

 

Wiele opowiadania

Jeszcze więcej gadania

 

Człowiek musi poznać

Tego własnego drania

 

Tego co rozpoczyna

I tego co się nagina

 

Tego co się napina

I rzepy do głowy przypina

 

Bo ładnie się kręcą

I tak fajnie odstają

 

Ważne jednak

Czy do końca wenę zbierają

 

I wspierają

Wykorzystują

 

I się stają

Znów ucztują

 

Prawdziwa uczta jednak

Przed Tobą

 

Zrozumiesz, jak się

Otoczysz pogodą

 

Pogodne serce

Odbudowane

 

W natłoku myśli

Ciągle składane

 

W natłoku zdarzeń

Mówi, przekonuje

 

Że tylko nowy człowiek

Na nowo się dobrze czuje

 

        //Marcin z Frysztaka

 

 

 

 

Piszę opowieści, sztuki teatralne, dialogi kabaretowe i wiersze

 

Wszystkie moje książki
         Za darmo
Znajdziesz na stronie:
        wilusz.org

Edytowane 23 godziny temu przez poezja.tanczy (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

Jak pracowałem w instytucie na Rydygiera, codziennie obok przejeżdżałem, wiec okolica jest mi znana. Inne skojarzenia to "Dziewczęta z Nowolipek", ale to mocno stare dzieło. Pozdrawiam z puenta do dyskusji:).

[andrew]

@poezja.tanczy

Moje drugie ja. Trzeba żyć w zgodzie... 

 

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

[iwonaroma]

'Człowiek musi poznać tego własnego drania ' - super :)

A potem otoczyć się pogodą - właśnie tak :)

 

[Jacek_Suchowicz]

w każdym nas drzemie drań

lecz sposoby mamy nań

zatrzymamy plikiem dań

lub wyślemy gdzieś na grań

:))

 

[jan_komułzykant]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Rafael Marius]

@poezja.tanczy

Moje szeroko rozumiane okolice, chodziłem niedaleko do przedszkola na Karmelickiej.