Z kukułką

[Lidia Maria Concertina]

Wybija północ - nastawiam budzik na bezsenność. 
Lęk zaciska knebel prześcieradła. 

Wzywam Boga, zapewnia, że zaraz do mnie podejdzie. 
W międzyczasie zerwała się kładka racjonalnego myślenia.

"Ocal!" - ile to sylab?
Wszechobecny i Wszechmocny i tak nie słyszy.
Teraz zajęty: zbawia świat!

Wezmę coś na sen.
Połykam księżyc.
Masywny most urojeń załamał się pod naporem prześcieradła.

Babie lato stawia solidny mur.
Owijamy się szczelnie. 
W końcu zapada we mnie sen.

 

Na Boga przyjdzie czas.
Wytrwale przeżywa nieswoje chwile ...

Trzeba się modlić za życie. 
Ono w końcu było przed Nim. 
Małą wskazówkę powoli przesuwa palec Opatrzności. 

Mamy czas... 


 

 

 

[befana_di_campi]

Tylko ostatnie wersy. Reszta z powodzeniem może powędrować w niebyt... Z tym kneblem prześcieradła

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Lidia Maria Concertina]

@befana_di_campiZawsze coś.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pozdrawiam!

[iwonaroma]

Mnie się podoba po całości :)