Mieć przy sobie...

[Stary_Kredens]

Fantastycznie jest nie robić nic

Ale żeby to było takie fajne

nierobienie

Podarowane przez los

Nie martwić się o żarcie 

O spanie

Mieć przy sobie psa z uroczą mordką 

Co ma brewki nad ślepiami jak drugie spojrzenie

Drugi człowiek niekoniecznie potrzebny

Chyba że też fajny z miłością bliźniego w sercu

A potem byśmy  coś jednak robili

Coś całkiem zwyczajnego

Bo nasza nadzwyczajność 

Zupełnie by nam wystarczyła 

 

Dobrze jest czasem nie robić nic

I trochę pomarzyć 

Takie proste marzenia

Zupełnie zwyczajne

 

Mój Boże 

[ja_wochen]

@Stary_Kredens hm…. Chwilowy chillout jak najbardziej, totalne nieróbstwo jest do bani, produkuje nieudaczników. Dobry wiersz 

[andreas]

Znam osobników, którzy całe swoje życie świetnie obywali się bez pracy. Nie wiadomo skąd, ale na wódkę zawsze mieli pieniądze i żyli sobie szczęśliwie...

Pozdrawiam.

[Stary_Kredens]

@andreas jeśli szczęśliwie, to tylko pozazdrościć, choć nie wydaje mi się, z drugiej strony różne są pojęcia szczęścia

Kredens pozdrawia 

@ja_wochen nie da się chyba nie robić nic, rzecz w tym , aby to przynosiło jakieś korzyści, można się zaharowac na śmierć i za przeproszeniem gówno się z tego ma, można kraść, też jest to jakaś czynność , ale z korzyścią tylko po jednej stronie itd. itp. w tym wierszu chodzi bardziej o chwilę relaksu gdy nic nie zaprząta głowy , o nic się człowiek nie martwi, słodkie , ulotne nicnierobienie

Kredens pozdrawia 

[agfka]

Też bym chciała, pracować tylko z chęci, nie z finansowego przymusu.

Pzdr

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Stary_Kredens]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A to jeszcze inne zagadnienie, w ogóle praca jest ciekawym zagadnieniem  do rozważań tak jak np. szczęście. Praca którą lubimy daje szczęście, z przymusu przygnębia, ale z niej żyjemy więc dobrze, że jest. Może można coś z tym zrobić i nie tkwić w złym układzie, a przynajmniej nie satysfakcjonującym. Praca bywa niewolniczą albo jest narzędziem tortury itp. Praca czyni wolnym. Taki napis zwieńcza oświęcimską bramę, co za drwina z tego skądinąd słusznego stwierdzenia w kontekście obozowej prawdy. 

Kredens pozdrawia