Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

pouczanka całkiem niezła 

nawet dobry elaborat

spytam krótko gdzie poezja

nie widziałem jej od wczoraj

 

może wlazła między wersy

wziąłem lupę przeszukuje

moralitet tylko wielki

ale autor dobrze truje

 

że poezję tutaj zgubił

w nowym wierszu pewno znajdzie

a ten portal jest dla ludzi

co wstawiają  tekst odważnie

:)

 

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Dekaos Dondi Najlepiej jest znaleźć formę, w której czuje się człowiek najlepiej i się jej trzymać. Nawet wbrew modom i krytyce. Ważny jest przekaz... jeśli nie ma się nic do powiedzenia, to faktycznie, lepiej nic nie pisać niż narażać się na niepotrzebne nerwy.

Pozdrawiam :)

Opublikowano

Dla mnie czasem , w tym może i moje, niektóre wiersze to takie wydmuszki, piękne wyszukane i wymuskane, zaskakujące w zestawieniach slownych w czym stają się zawiłe, ale tak naprawdę jak wydmuszka w środku puste. Właściwie o niczym, a rymy dobrze jak są dobre i nie wyświechtane, ważny też jest rytm

Kredens pozdrawia

Opublikowano (edytowane)

@Jacek_Suchowicz ↔Dzięki:)

Też za uroczy wierszyk:)→Gdzie poezja? Uporczywie szukam:)

Może przez pomyłkę wciągnąłem do odkurzacza prozy:)↔Pozdrawiam:)

***

@Łukasz Jasiński ↔Dzięki:)

Nie taki znowu słaby wiersz. Powiesiłem na nim kowadło!:)
Pozdrawiam:)

***

 

@Sylwester_Lasota ↔Dzięki za świetny komentarz.

Aż szkoda, że musiałem tak krótko czytać:)↔Pozdrawiam:)

***

 

@Marek.zak1 ↔Dzięki:)↔Co racja to racja, ale jakoś ustał.

Podparłem zapasowym wersem:)↔Pozdrawiam:)

***

@Adaś Marek ↔Dzięki:)↔No tak. Przeważnie musi być, to co już jest. Rym też:)
Pozdrawiam:)

***

@corival ↔Dzięki:)↔Zapewne coś jest w tym stwierdzeniu. Aczkolwiek nie ma tekstu,

bez żadnej wartości i treści. Zależy kto czyta i jak odbiera. A to przewidzieć nie sposób:

I lepiej  być→nieprowokowalnym:)↔Pozdrawiam:)

***

 

@Stary_Kredens ↔Dzięki:)↔Z tymi "wydmuszkami"→to trochę jak rzekłem wyżej.

Ale to jeno subiektywne spojrzenie me. Tak. Rymy też bywają ważne, ale nie są jedyną istotą wiersza. Natomiast brak rytmu, to czasami zakłóca odbiór:)

Pozdrawiam:)

***

 

Edytowane przez Dekaos Dondi (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • śpiewy szepty rozmowy radość płacz i śmiechy jak poblaski odbicia z tej strony jeziora gdzie ton żaden nie cichnie lecz migoce świeci i zdaje się nie gasnąć nigdy nie mieć końca   niczym w tyglu pasiece gdzie wściekła wre praca a treść nikła przemienia się w jazgot i syki w którym jedno się w drugie stapia przeistacza dyszy dudni bulgoce i gorejąc kipi   wieczorem kiedy słucham odległej twej mowy spokojny choć zmęczony od dnia wrzawy wrzasku słyszę szum w którym ginie wołanie i spowiedź i ten syk sunącego nieuchronnie piasku
    • @Simon Tracy Dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Lenore Grey Piękny i co najważniejsze dla mnie... mocno modernistyczny wiersz o miłości.  
    • bławatek chce śmiać się dorzecznie tu dźwięcznie tu tudzież grzecznie a kaczeńce nie chcą się kłaniać tu miłość się musi doganiać bratek zaś kocha się zawzięcie do rak oczywiście pnięciem a Lilie są słodkie niczym miód ożywcze jak to cud jeszcze te Konwalie chcą sobie śpiewać miałczeć i ciepłem dogrzewać jeszcze i róże wołają się na wskroś chcą sobie pachnieć dostrzegać niby coś a Tulipany nie chcą tej nagany za swój byt wybrany zaś Krokusy są złotem przykryte swym żółtym bytem a ten pan co złapał Jelenia szuka kwiatów od korzenia szuka miłości i radości aby się w cieple nosić z wdzięczności bo rodzi się moc dojrzewania taka to ludzka słoneczna mania bo rodzi się duża cierpka moc miłosna jak stokroć z stu proc i jeszcze stokrotka onieśmiela płatkiem zboża się wybiela jeszcze jej futerko zakochało wielki uśmiech darowało
    • Życia gasną jak żarówki. A ja tylko spaceruję po pełnych bólu i zapomnienia. Teraźniejszości Himalajach. Usiadłem pod półką szkieletów. Stąd prowadzą w przyszłość drogowe krzyżówki. Za każdym zakrętem czyha strach.   Trzeba nauczyć się żyć i zdychać jak bezdomny pies. Siedzieć cicho, gdy czeszą pod włoski. Czerpać ostatni dobytek z pustych kies. Wrosnąć jak pleśń w ten krajobraz miejski.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...