Przez mrok

[Poezja to życie]

Przez mrok wejdę

Do twojego serca

 

A przez chłód

Do twojej duszy

 

I już nic mnie

Nie wzruszy

 

Ani ból ani cierpienie

Bo ty i ja rozpłyniemy się

 

(Jak oka mgnienie)

 

Bo przecież być

Wszędzie i nigdzie

 

(To nasze marzenie)

 

Utkane ze srebrnych

Pyłków księżyca

 

Tylko ty, ja

(I ta senna okolica)

 

 

 

[Amber]

@Poezja to życie Świetny wiersz w prostym przekazie jest niezwykle enigmatyczny. Pozdrawiam :)

[corival]

@Poezja to życie Treść wiersza można by rozwijać i rozwijać. Tylko podziwiać... skompresowana została w zgrabną treść.

Pozdrawiam :)

[Leszczym]

@Poezja to życie Tak się właśnie piszę poezję !!!!