Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wiesz Aniu co jest najlepsze w tym wszystkim?? :) czytając twój wiersz od razu skojarzyłam Cię z utworem "ślad", który jest po prostu genialny... masz niesamowicie sympatyczny styl i każdy twój tekst aż kipi od mądrych przesłań

Pozdrawiam
Kalina

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dziękuję Ci za wszystkie miłe słowa. To, że pamiętasz "ślad" jest dla mnie najlepszą i największą nagrodą :) Bo "chodzi o to, by zostawić ślady", nie pobrudzić...

Jestem wdzięczna.
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Próbuję stawić czoła samej sobie, może dlatego trochę smutku zostaje po przełknięciu mojej pisaniny. Ale, ale - smutek uświadomiony - a taki bywa ten, który mnie nawiedza;) - ma inny smak, można usiłować nim pokierować, byle w dobrą stronę ;)
A "ślad"... - miło mi :) Pozdrawiam serdecznie. Dziękuję za opinię :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Hmm, może roz - poznanie swojego smutku i nie tylko smutku, jak największej ilości aspektów siebie, swoich wewnętrznych - wydawałoby się - oczywistości do czegoś doprowadzi. Ja w to nie wątpię.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Hmm, może roz - poznanie swojego smutku i nie tylko smutku, jak największej ilości aspektów siebie, swoich wewnętrznych - wydawałoby się - oczywistości do czegoś doprowadzi. Ja w to nie wątpię.

cóż... chyba życie człowieka wiąże się ze smutkiem. im wcześniej go polubimy - tym lepiej dla nas. niektórym nawet ze smutkiem do twarzy :)
a jeśli takie mają być Aniu twoje smutne wiersze - będę samolubna - smutaj się całymi dniami :D

Pozdrawiam
Kalina
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Hmm, może roz - poznanie swojego smutku i nie tylko smutku, jak największej ilości aspektów siebie, swoich wewnętrznych - wydawałoby się - oczywistości do czegoś doprowadzi. Ja w to nie wątpię.

cóż... chyba życie człowieka wiąże się ze smutkiem. im wcześniej go polubimy - tym lepiej dla nas. niektórym nawet ze smutkiem do twarzy :)
a jeśli takie mają być Aniu twoje smutne wiersze - będę samolubna - smutaj się całymi dniami :D

Pozdrawiam
Kalina

Myślę, że roz - poznanie to nie to samo, co polubienie. Sztuka w tym, żeby przerobić ów smutek w coś budującego, a wtedy przestaje być smutkiem w zwykłym tego słowa znaczeniu. To jak z uczeniem się na błędach. Pozdrawiam serdecznie:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    •    siedzę na skraju łóżka w pokoju, dogasa słońce razem z dniem. Gdzieś w tle muzykę gra radio. Powoli mrok odbiera to co dał dzień. Ona jest jeszcze w łazience.

      Szmer jednostajnego opadu wody z prysznica odbijającego się od ciała jest delikatnie dla mnie słyszalny, wiercę się, opierając dłonie o materac. Kęcę głową od lewej do prawej i odwrotnie. Jestem niespokojny. Mój nocny strój już trochę przyciasny. Muzyka jest teraz spokojna ale mnie nie uspokaja, można jednak zachwycić się jej dźwiękiem.Zaczynam rozmowę z samym sobą  -oczywiście w myślach , nie jest łatwo rozmawiać z soba samym. Nie mogę zanegować swoich słów czy myśli ale nie mogę zgadzać się z każda z nich. 

           Zawsze dostrzegałem subtelną różnicę po miedzy tym co lubię a tym co od niej dostaje? Tak, zawsze czekam to pewne! To frustrujące. Nerwowo odpalam papierosa : 

      - Ona nie lubi gdy palę(ja to lubię).

      - myślę, chyba wszystko jest idealnie okno otwarte, pościel wyprasowana , kwiaty w wazonach kurz starty.

      - I tak się znowu dziś nie uda. 

      - myślę dlaczego jak znowu będzie wymówka?

          Kładę sie na łóżku w poprzek bez poduszki pod głową ręce wyciągam za siebie łydki i stopy opadły w dól poza łóżko, stopy lekko muskają podłogi.

      Postanowiłem nie rozmawiać z soba więcej w tej chwili zatapiam się w muzyce.

      Oczy przymykam muzyka usypia mnie powoli zaczynam oddychać głębiej , jest mi błogo prawie zasnąłem.

      Prawie robi różnicę bo miedzy snem a jawą drzwi łazienki otwarły się.

         wchodzi Ona i od razu wali do mnie :

      -Dlaczego leżysz na kołdrze!

      -Zapomnij o rozmowie nie zauważasz jak cham ważnych spraw a chcesz rozmawiać o Nas? 

      -Nas nie ma właśnie dlatego , ze leżysz na kołdrze nie masz zasad , w twoim życiu nie ma porządku.

      I zaczyna ciągnąć dalej już beznamiętnie:

      - chcę obejrzeć film podaj laptop.

      Podje jej laptop, ona do mnie:

      -idź , spać do salonu!

      - Chce odpocząć i zasnąć.

      Odpowiadam:

      -dobrze, spokojnej nocy.

      Macha zdegustowana na mnie ,żeby wyszedł szybciej jej spojrzenie wskazuje , że nie ma tu miejsca dla mnie.

      Ja dolewam oliwy do ognia:

      - przydam się jak trzeba będzie przenieść coś ciężkiego...

      Tym sposobem zasypiam sam w salonie- o ile , można przez trzy godziny próbować spać ,wiercąc się i myśląc.I tak padłem dopiero krotko przed gdzieś ? Godzina demonów!

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...