Niepoetycko, z wnętrza spektrum

[Wędrowiec.1984]

Niepoetycko, z wnętrza spektrum

 

Za dużo… Trzeba jakoś zmysły ponaprawiać;
Na szczęście jest fotochrom i czapeczka z daszkiem,
Do tego wygłuszacze - świetne są, naprawdę;
Troszeczkę tu posiedzę i dokończę zaraz.

 

Już jestem, rzeczywistość często mnie rozstraja,
I muszę tak jak wyżej, chować się, wybaczcie.
W zasadzie mógłbym o tym zrobić jakąś fraszkę,
I spisać, jak od bodźców ciągle się odganiam.

 

Lecz jeśli mam być szczery, preferuję sonet,
Bo w uporządkowaniu trzymać lubię światy.
Kolejno, tytułami są tu ustawione,

 

Bym umiał, w razie czego, na właściwy trafić.
Z półeczki o kosmosie zaraz coś wybiorę,
By przenieść wyobraźnię aż do gwiazd i mgławic.

 

---

[Kasia Koziorowska]

Poezja z najwyższej półki! Chylę czoła. Bardzo nisko. I serdecznie pozdrawiam. :)

[Wędrowiec.1984]

@Kasia Koziorowska Dziękuję. Lubię pisać sonety. :)

[Marek.zak1]

To kolejny tekst w temacie rozstrajania różnymi bodźcami. Sonet jest tym uporządkowaniem, a u Ciebie zawsze z wysokiej półki. U mnie alergia na kurze i inne półki, oraz cyjanowodór, a więc niestety żadnych nektarynek, brzoskwiń i czereśni, bo w pestkach go pełno. 

Pozdrawiam.

[Wędrowiec.1984]

@Marek.zak1 Tak, sonety posiadają konkretną strukturę, której uwielbiam się trzymać. Są wierszami uporządkowanymi i pisząc je od razu wiadomo co i gdzie zawrzeć. 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Rozumiem. Alergię na bodźce leczę tak, jak opisałem w wierszu. :)