Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

wiosenne porządki


Rekomendowane odpowiedzi

W naszym ogrodzie już zimy nie ma

wiosna szaleje

 była potrzebna

 

co cztery lata różne ekipy

walczą w castingu na ogrodników

ich obowiązki są bardzo proste

muszą tak działać by dobrze rosło

wszystko co żyje i wegetuje

rodzime sosny uchodźcze tuje

 

schemat ekipy jest bardzo prosty

główny ogrodnik i do pomocy

robotne koty

 

ostatnio mamy ogromne zmiany

rośliny inną firmę wybrały

tamtej poprzedniej już miały przesyt

dobrze zrobiły

 nie wiem niestety

o przeszkadzało

 brak dobrej wody

atak szarańczy dziurawe płoty

czy tłuste koty

 

skąd taki wybór

 trudne pytanie

niech każdy sam dziś odpowie na nie

owadów hordy przecież nie weszły

płot zbudowali podobno szczelny

być może kilka przeszło nad płotem

ale w ogrodzie byli przelotem

 

brak dobrej wody

 też nie ich wina

że nas niestety ciągle omijał

wspólny sąsiedzki nowy wodociąg

rur nie zmienili

 nie było po co

może i stare ale stabilne

i dodatkowo też tradycyjne

 

a tłuste koty

tu widzę problem

one w ogrodzie miały za dobrze

roślinom lały darmową wodę

a sobie

karmę jako nagrodę

za ich wysiłek

za ciężką pracę

za sterowaną wegetację

 

z tą karmą jednak ciut przesadziły

po ośmiu latach strasznie utyły

zaczęły sikać na inne ogrody

za brak dostępu do wspólnej wody

 

rośliny ślepe ale nie głupie

czuły że koty mają ich w dupie

obrzydła długa puszystych władza

i powiedziały im

 wy……… ( wam dziękujemy)

 

teraz w ogrodzie nastały zmiany

inną ekipę od grudnia mamy

 

nowy ogrodnik z nim chude koty

ostro zabrali się do roboty

już udrożnili nam wodociągi

najwyższa pora

 wiosna porządki

czas przyciąć drzewka posadzić kwiaty

zadbać o krzewy wyplenić chwasty

 

część roślin bardzo zadowolona

część się niedługo może przekona

tylko istnieją ciągłe obawy

by nowych kotów znów nie przekarmić

 

 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

tyle pisania ja powiem słowo

przyszedł ogrodnik z ogródka obok

przyjazny sąsiad lecz bez ogródek

przyszedł by zniszczyć tu nasz ogródek

 

cóż że wodociąg wspólny dziś mamy

zatruta woda płynie nam z kranu

kwiaty gdy mogą gdzieś uciekają

a gdy nie mogą już umierają

 

wspólny wodociąg szybko zakręcić

a ogrodnika przegonić prędzej

odbudowywać ogródek drogi 

by kwitł i owoc nam dobry rodził

:)

 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Marek.zak1

 

Tak to widzę.

Jestem symetrystą, albo tak mi się wydaje.

Staram sie obiektywnie opisać to co widzę i słyszę.

Nie zawsze mi wychodzi ale próbuję.

Mamy rok wyborczy i jeszcze jeden tekst mi został do napisania.  Noc jest jeszcze długa. Napisze i kończę z polityką (chyba że mnie wkurwi).

pozdr.

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wącham jaśmin w sukience bez ramiączek  i to zabawne, bo chcę na dębowe drzewo, a ty ściągasz do ściółki naszego królestwa delikatnym mrowieniem ciebie na wietrze.        
    • Na kuchni się gotuje, a w kuchni przygotuje, to tak jak: na piecu się gotuje i w piecu pali się...   Łukasz Jasiński 
    • Lwów, pierwsza sobota kwietnia 1940 roku. Udręczone Miasto wciąż jakby w śpiączce po zimie infernalnej, kiedy w bezkresy zlodowaciałego imperium wywożono setkami tysięcy najsłabszych ze słabych, natomiast w bolszewickich więzieniach w sposób rutynowo okrutny dokonywano mrożących krew w żyłach, morderstw. Opowiada Krystyna Feldman[1]: „… byłam świadkiem […] otwarcia lwowskich więzień. Byłam tylko na Łąckiego […]. Bardzo wyraźnie przypominam sobie zwłaszcza jeden obraz. To musiała być młoda dziewczyna. Cała jakimś takim mazidłem oblepiona… oblepiona krwią. Musiała mieć długie blond włosy, bo cała jej zmasakrowana twarz była tymi włosami pokryta. Uciekłam […]. A Niemcy łapali Żydów i kazali im te trupy wynosić […]. Do innych więzień już nie poszłam”. Twarz zmasakrowana, włosy sklejone krwią… Niczym na cudownym Wizerunku umęczonego Chrystusa Pana z Brzozdowiec[2], o którym to miejscu informuje na, poświęconej Kresom, stronie internetowej[3] Marek A. Koprowski. Według informacji tegoż, parafia w Brzozdowcach została erygowana w 1410 roku, lecz rozgłos zyskała w chwili, gdy w domu Jadwigi Dolińskiej z Annopola k. Brzozdowiec, 16 maja 1746 roku zapłakał krwawymi łzami obraz [właściwie: obrazek o liczonej powierzchni w (centymetrach) : 0,32 x 0,22]. Dalej wypadki potoczyły się szybko. Proboszcz Michał Mikoszowicz [vel Mikoszewicz] obraz przeniósł do kościoła, gdzie modlący się przed Wizerunkiem obu obrządków doznawali wiele cudów i łask (zwłaszcza uzdrowień, których do 1752 roku naliczono 29) więc po wnikliwej ekspertyzie arcybiskup lwowski - Mikołaj Wyżycki uznał go za „cudowny”. W roku 1777 została ukończona budowa nowego kościoła-sanktuarium i ta Świątynia w prawie niezmienionym stanie funkcjonowała do 1944 roku, czyli do momentu, kiedy na Kresach południowo wschodnich rozpoczęły masowe rzezie na polskich mieszkańcach. Zdeterminowani ludzie powiatu bobreckiego szukali schronienia w Sanktuarium Chrystusa Brzozdowieckiego – i się nie zawiedli. Bo choć wokół płonęły wsie, banderowcy Sanktuarium nie zaatakowali.[4] Wpatrując się w ukrzyżowanego Zbawiciela z Brzozdowiec mimo woli powinno tegoż patrzącego zastanowić profetyczne wizjonerstwo twórcy czczonego Malowidła. I tak np. zmaltretowane Oblicze Boga-Człowieka to przecież (prawie) wszystkie twarze oraz postaci pomordowanych na tych Ziemiach. Rozdarte (czarne) łono [5] Pana Jezusa , chcąc nie chcąc, kojarzy się wyprutymi wnętrznościami zadręczonych. I jeszcze ta na tle Krzyża łuna podpalonych domostw symbolicznego miasteczka. Tułaczy Bóg wraz ze swymi Wyznawcami, 16 października 1945 roku, wyjechać musi w nieznane. Podający się za „wyzwolicieli” Sowieci zamieniają Sanktuarium na spichlerz oraz magazyn środków chemicznych. Cudowny Wizerunek Pana Brzozdowieckiego znalazł tymczasem przytulisko w Katedrze p. w. św. Jana Chrzciciela w Kamieniu Pomorskim. Sanktuarium w Brzozdowcach poczęło się odradzać w 1992 roku; 23 stycznia następnego roku sprawowano uroczystą Eucharystię rozpoczynającą nową epokę brzozdowieckiej parafii. Mszy świętej przewodniczył ksiądz Biskup Marcjan Trofimiak. Anno Domini 1995 do Brzozdowiec udała się pielgrzymka z Kamienia Pomorskiego z wierną kopią cudownego Obrazu, natomiast 10 lat później Metropolita Lwowski obrządku łacińskiego - ksiądz Kardynał Marian Jaworski ustanowił w Brzozdowcach sanktuarium Krzyża Świętego. * Lwów, pierwsza sobota kwietnia Roku Pańskiego 1940, moja podówczas trzydziestotrzyletnia Mama ma nad ranem osobliwy sen. Nie dłużej niż przed momentem spotkała się twarzą w twarz z samym Chrystusem – Wędrowcem. Na pewno On do Emaus nie podążał, ponieważ szedł przez bielejące dojrzewającym zbożem, pole. Przypuszczalnie był bezdomny, niósł bowiem zarzucony na ramię tobołek, zaś w ręce prawej ściskał, nazywany laską, kij żebraczy (względnie pasterski). Musiał być bardzo zmęczony, skoro – z niejakim wysiłkiem – przystanął. Spojrzał na Mamę z bezbrzeżnie miłosiernym smutkiem, i poszedł dalej. Mama przerażona i zaskoczona zaraz zaczęła budzić swoją rodzinę. Niebawem, kiedy wyszła na podwórze, to dowiedziała się od mieszkającej w oficynie sąsiadki Żydówki, że właśnie, około godziny czwartej nad ranem przyszli bolszewicy i zgarnęli wszystkich lokatorów. [1] Zob.: Tadeusz Żukowski: Krystyna Feldman albo Festiwal tysiąca i jednego epizodu. Poznań 2001. – s. 65. [2] Sanktuarium Podwyższenia Krzyża Świętego w Brzozdowcach w dekanacie stryjskim, leżące w dzisiejszym rejonie Mikołajewskim było w swoim czasie jednym z najważniejszych w Ziemi Halickiej. [3]www.kresy.pl/ [4] Tamże. [5] W tym miejscu powołam się na książkę Ojca św. Benedykta XVI pt. „Jezus z Nazaretu”, cz.1., gdzie Autor zwraca wyjątkowo baczną uwagę na przyrównywaną do miłości macierzyńskiej miłość naszego Stwórcy. „Tajemnica macierzyńskiej miłości Boga w szczególnie wymowny sposób wyraża się w hebrajskim słowie „rahamim”, które oznacza właściwie łono matczyne, potem jednak oznaczało również współcierpienie Boga z człowiekiem, miłosierdzie Boże”. (Kraków 2007. – s. 123 – 124).
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @befana_di_campi ja akurat z miętą i cytryną wodę piję na potęgę:) Ogólnie miłe, ciepłe, przypomina lato.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...