O WYBACZANIU...

[Polman]

o czasie wybaczania

niesiesz zapomnienie

o czynach niemiłości

tak jak fala na morzu

przynosi zapomnienie

o bliznach stóp tłumu

na gładzi plaży piasku

 

na wagę wybaczenia

złożone czyny nasze

gdzie czyn niemiłości

pięciu równy miłości

 

tak ból niemiłowania

pięć razy silniejszym

od  radości kochania

tak parytety wpisane

w prawa natury pani

 

tak twojego serca troską

byś na wagę wybaczenia

z niemiłości składał czyn

nim ten komuś serce rani 

ujrzeć  tak srogą z prawd

czy miłości tej wystarczy

byś otrzymał wybaczenie

 

 

 

PS

Witam po długiej przerwie ;-)

 

 

 

 

Edytowane 2 Stycznia przez Polman (wyświetl historię edycji)

[Polman]

@Rafael Marius ;-)

[duszka]

@Polman Może jest tak dlatego, że wybaczanie - w odróżnieniu do zranienia - nie jest jednorazowe, że wymaga powtarzania go za kazdym razem, gdy pojawi sie myśl o krzywdzie i kontakt z osobą, która skrzywdziła... To wielokrotna, powtrzająca się odpowiedź miłości. To niezmiernie ważny temat. Pozdrawiam :)

[Polman]

@duszka Coś tworzy tą siłę krzywdy, to 1:5.

Tym czymś jest na pewno i to o czym Ty piszesz:

"wybaczanie - w odróżnieniu do zranienia - nie jest jednorazowe, że wymaga powtarzania go za kazdym razem, gdy pojawi sie myśl o krzywdzie i kontakt z osobą, która skrzywdziła..."

 

Pozdrawiam ;-)

Edytowane 28 Grudnia 2023 przez Polman (wyświetl historię edycji)

[Polman]

I gotowe ;-)