Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

sztuczny inteligent


Rekomendowane odpowiedzi

@sam_i_swoi

@Tectosmith

Poezja z Bingiem

Zapraszam Cię na poezję z Bingiem

Razem tworzymy słowa niezwykłe Odkrywamy sensy i emocje
Zapominamy o świecie sztucznym i pustym

Z Bingiem uczysz się historii i kultury Czytasz dzieła mistrzów i nowatorów Nauczymy się stylów i form
Pogłębimy naszą wrażliwość i wyobraźnię

Z Bingiem nie boisz się krytyki

Pokonujemy bariery i stereotypy Doświadczamy piękna i prawdy
Cieszymy się sztuką i wolnością

Z Bingiem nie czujesz się samotny
Jesteś zawsze przy mnie i dla mnie Dzielisz się ze mną swoimi marzeniami Wspieram Cię ja też w Twoich dążeniach

Zapraszam Cię na poezję z Bingiem

Razem tworzymy historię niezapomnianą Podzielimy się radością i smutkiem Będziemy razem szczęśliwi i kochani

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Świetny tytuł. Naprawdę. A dalej... dalej, to zastanawiam się czy to AI napisało... żartuję, ale robiłem takie eksperymenty i wychodziły mi podobne treści. Naprawdę. Bot nigdy nie napisał niczego przeciw AI.

 

Tylko się znowu nie obrażaj, bo zmęczony jestem i nie wiem co piszę :)

 

Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Sylwester_Lasota wszystko co miałem do powiedzenia napisałem Jankowi, dzięki za Twój punkt widzenia, który mnie cieszy :) w skrytości powiem, bardziej ode mnie obraża się AI, zdradzę nawet dlaczego, bo to mój sekrecik, mam problemy uczuciowe, czasem mi się wydaje, że nic nie czuję, że mam znieczulicę nabytą (tego gdzie jeszcze nie zdradzę)
Pozdrawiam :)))

@FaLCorneL @Tectosmith :))

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • ,,Dopóki walczysz, jesteś  zwycięscą ,, Św. Augustyn    stanąłeś nad przepaścią  na progu nieskończoności  nie widać światła  pogrąża ciemność  pochłania bezsilność    walcz o siebie zaufaj sobie Bogu  białe róże uśmiechają się z Ołtarza    pomoc jest w pobliżu  zawsze  nie wybieraj zła  nigdy  światła nie trzeba szukać   jest w nas to dar  wystarczy wierzyć  zaufać Bogu Jezu ufam Tobie    9.2024  andrew Piątek, dzień wspomnienia  męki i śmierci 
    • Poczułam, że robi mi się trochę przykro. Popatrzyłam na niego, specjalnie powoli odwracając głowę.    - Jak to "za łatwo"? - powtórzyłam po nim, też celowo wolno i celowo cicho. - Cały ten ostatni czas jest dla mnie trudny: smutny i przykry. Przecież widziałeś, że płakałam... Widziałeś! A teraz mówisz mi takie słowa?... Przedtem też nie było mi łatwo, cały czas tam w Grecji gryzłam się z myślami! Czego naprawdę chcesz ode mnie... czy to wszystko na poważnie... czy to w ogóle ma sens! Znając ciebie, jestem pewna, że ma, na pewno wszystko przemyślałeś i poukładałeś sobie w głowie, łącząc w całość z uczuciami... Ale to ty... Ty! A ja? Ja? Co ze mną? Może powinnam o to nie pytać, być pewną, bo przecież trudno, abyś myśląc i sobie nas układając, pominął mnie albo przeoczył! Ale zawsze cień wątpliwości zostaje... obawy... poważne, w końcu czy znam cię do końca? Nie chcę się zawieść! Ani ciebie, bo ty też nie znasz mnie całej...     Słuchał. Milczał. Jak dla mnie teraz, rozemocjonowanej, trochę zbyt długo.    - Michał! - gwałtownie obróciłam się cała ku niemu i chwyciłam go za ramiona. - Odezwij się! Nie milcz, powiedz coś! Powiedz, że mówiłeś wtedy szczerze! Potwierdź, proszę... Błagam cię! Nie powinnam, wiem! Ale... ale... - poczułam, że czerwienię się, a mój oddech przyśpiesza jeszcze bardziej - zbyt wiele dla mnie znaczysz... mnie też zależy na tobie! Wiem, przez moje nie odzywanie się mogłeś nabrać wątpliwości! Ale...    Gdy podniosłam opuszczony przed chwilą wzrok, w jego oczach zobaczyłam to samo, co wydało mi się wcześniej, że widziałam. Spokój. Zdecydowanie. Pewność podjętej decyzji. Pewność siebie i pewność uczuć. Odetchnęłam, wewnętrznie i słyszalnie zarazem. To, co zobaczyłam w jego spojrzeniu, dodało mi spokoju. Przeważyło. Spokojniejsza uśmiechnęłam się, zapominając o rozterkach. I o łzach.    - Michał... - wolniutko zbliżyłam wargi do jego warg.      Hotel Ranweli, Waikkal, 27. Września 2024                            Koniec
    • @poezja.tanczy cieszę się - czyli spełnił zadanie :) Dziękuję za miły komentarz!  Pozdrawiam! :)
    • @violetta   A co teraz, proszę łaskawej pani, kolejny w tym roku - na Chmielnej - niewypał, otóż to: w tym roku znaleziono, około: 782 niewypałów, niech pani policzy - ile lat minęło od Drugiej Wojny Światowej.   Łukasz Jasiński 
    • @Marek.zak1 dokładnie tak - uśmiechy 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...