Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Marmur z C.


Rekomendowane odpowiedzi

Marmur z C.

 

Jak Anioł Mojżesza w łańcuchy skułaś mnie -

- najpiękniejsza na świecie dziewczyno - błyskiem swym.

 

Uwolnić się nie mogę.

Oczy zaklęły (przeklęły) mnie.

Wchłonęłaś mnie całą sobą.

Dziś w odrętwieniu (obudziłem się) tkwię.

 

Wspomnienia się zacierają,

choć wciąż w obłędzie tkwię.

Chciałbym rozwalić łańcuchy

zapomnieć oczy te…

 

Wykrzyczeć pod niebiosy… Nigdy nie było Cię!!             

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Bożena De-Tre

   Przeuczuciowo, jak to u Ciebie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. Tylko:

   - "blaskiem" zamiast "błyskiem",

   - i "chociaż" zamiast "choć wciąż". 

   Przeczytałem z przyjemnością .

   Serdeczne pozdrowienia.

Edytowane przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Corleone 11 To nie matematyka

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Musisz być tak precyzyjny..dzięki.”Ten dzień pamiętam przez mgłę..słońce przebić się chciało..skwerek pośrodku miasta..wokół ludzi zbyt mało..szedł z opuszczoną głową choć laury w kieszeni miał..ambicje dawno wyblakły .Świadomie został sam.

@Bożena De-Tre Dopisz proszę dalszą historię…tak sobie wyobrażałam też ten Portal.Teraz jak oriętuję się powoli kto jest kim …wiem że pisać nie potrafię.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Bożena De-Tre

   "To nie matematyka (...)" - prawda

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. Ale w poezji potrzeba precyzji. W prozie też. 

   Precyzja w słowach zaczyna się od precyzji w umyśle. Jesteś architektem, dysponujesz umysłem w sam raz do tworzenia literatury . 

   Serdeczne pozdrowienia.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Bożena De-Tre

   Bożeno, jeszcze jedno: rozerwać łańcuchy. Nie "rozwalić". 

 

@Bożena De-Tre

   Co dokładnie masz na myśli? 

   Wszystkie utwory mają pewien związek z wyobraźnią. Prawda? I wszystko - w sferze zarówno nauki, jak i sztuki - bazuje/opiera się/wychodzi na tym/od tego, co było i jest. Na tym, co wymyślono i skonstruowano oraz od tego, co napisano, namalowano lub wyreżyserowano. Jako punkt wyjścia, kontynuacja lub celowe zaprzeczenie/odrzucenie. Oczywiście na podstawie tego,  o czym wspomniałaś: porządku, połączonego z wyobraźnią.

   Powiedz mi coś więcej o tym "ale"

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

   Serdeczne pozdrowienia. 

Edytowane przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wyliczanka jak wytłaczanka  dwadzieścia różnych skorupek jajek jednym w okno młynarza celnie rzucę, co mąki od piachu odróżnić nie umie.    Pięć dam kotom na pożarcie, ich szarą sierść rozjaśnie. Siódme w komin rzucę, sądzą obrus babie zapaskudzę.   Dwa kolejne na patelni rozbiję,  złość w apetyt niech mi się wbiję. Tym młodzieńcom, co pod oknem tak się śmieją  kogiel - mogiel z cukrem sporządze.   Resztę na później zostawię, bo mnie to wyliczanie ...   Zmęczyło okropnie.
    • Gdy dąb koronę liśćmi trwoni,   czas, jak żebrak, po niebie kroczy - W sękach pnia płacz wieków się gości, a kręgi w rdzeniu to milczących ojców oczy.   Rzeka, co głazom pieśń odmawia, nocą do zimnych trumien płynie - Niesie kurz gwiazd, łzy mgieł porannych, A w swym sercu wiecznie już ginie.     Człowiek - iskra, co w pyle drży,   w szkle godzin twarz próchnem znaczy.   Lecz wiatr mu szepcze: „Twój dom nie stoi - W korzeniach burz i w piołunie rozpaczy”.     Gdy księżyc krew zastygłą sączy,   świt rozcina czarny całun dni…   Prawda nie w tym, co trwa, lecz w tym, co pęka,   gdzie wieczność z chwilą dzieli rdza.     A wiatr ziarna w ziemię chowa,   gdzie śmierć i życie dzieli chwila - Każdy upadek to nowa pieśń,   Co z martwych liści wiosnę wyrywa.
    • w białej pościeli myśli  czarne kłębią się czy cały umarłem   sufit tez biały może odcisnąć ślady dla pozostałych                  
    • @m1234

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      chyba nie rozumiem, ale to może i lepiej. Wiersz mi się podoba bardzo 
    • @Nefretete Jestem na etapie przyjaźni z Bażantami ... Uciekałam dziś z nimi stoję - czaple tu też są, ale ich nadal się boję. Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...