Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@Bożena De-Tre

   Zakładam, że treść pierwszej zwrotki odnosisz do ludzi, zagubionych w życiu. Sama bowiem najpewniej masz poczucie tak drogi, jak celu. 

   Po każdym wcieleniu zostaje po nas efekt naszych starań i działań. I to właśnie jest częściowe znaczenie słów "Non omnis moriar". 

   Napisałaś, "(...) że po coś to wszystko było (...)". A czy jesteś innego zdania? Nie uważasz, że wszystko jest po coś?

   Sporo treści zawarłaś w swoich "Wypominkach"

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

   Serdeczne pozdrowienia.

Opublikowano

@Corleone 11 Oczywiście, że wszystko jest po coś( jak to chętnie upraszczamy mówiąc) tylko że wolałabym niektórych lekcji nie odrabiać .Poukładane ,ale spontaniczne a może to co los w darze dał(wierzę) układam? jeżeli pozwoli..” exegi monumentum” dla „ maluczkich” ostawię po sobie?!?.To nie jest tylko o mnie czy dla mnie i rzeczywiście lubię wyświetlać przeszłość moich bliskich i odczytywać znaki które po sobie zostawili..są jak gwiazdy chociaż różny blask mają..Listopad jest tym czasem wspominkowym.Dziękuję za wymianę myśli..dzień się budzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Bożena De-Tre Czy się staram?Często myślę że za mało-:).Pracoholicy ,jak o sobie często myślę ,są jak „ zbutwiały liść jesienią”…. tak sobie pomyślałamwłaśnie.Odradzają się jak ziarno co na dobry grunt trafia…(?)myślę, że wiesz co próbuję wyrazić..jest ok-:)Pozdrawiam dobrych owoców dziś życząc…

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To Twój wymysł czy faktycznie są jakieś listopadowe wspominki? Pytam bo wiem, że człowiek jest zdolny do wszystkiego.

Ciekawi mnie czy chodziło Ci o faktyczną chmurę czy jednak tą internetową?

Jak Ziemia zadrży a zdarza się to naprawdę często to trudno powiedzieć, że Święci dzień. Chociaż faktycznie niektórzy mogą uznać dzień eksterminacji za Święty.

Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława Natura czyni cuda i działa nie dla show-businessu. Ogromne osty zawsze mnie jednakowo zachwycają, Chciałaby poznać ich tajemnice. Fascynujący wiersz.
    • Treść mojego życia.   Na krześle w moim pokoju leżą martwe strony, spisane przez Boga – płakały w nocy. Teraz treść pełna przemocy wyraźnie opuściła niebios bramy.   Treść zaczęła się tam, gdzie wschodzi słońce. Jezus nie uratował oczu granatowego dziecka, bo nie wymodliło się wystarczająco dobrze. Zostawił je na pożarcie wschodnim ludziom. A granat nie poradził sobie – uciekał, jak tylko mógł, potykając się o skutki tragedii, zamknął się za pustynnymi drzwiami.   A teraz, po latach, otworzyłem je znowu, pamiętając dawny bieg wschodniej szkoły. Nie zniosę już wagi mojej głowy. Przewiduję każdy element przyszłości. Wiem, kiedy zaczniesz mnie nienawidzić, i męczę się niezmiennie, bo Jezus konkuruje z Bogiem.   I j*bie mnie to, że spłonę w piekle, bo ratując siebie, zaniedbałem wiarę. A nawet tego nie udało mi się dokonać. Wciąż coś we mnie pęka, kiedy przypominasz mi lata granatu. Ale teraz przynajmniej, mam cząstkę woli w sobie.                
    • Szukam cię w jaśminowych kwiatach, rozgrzanych słońcem wczesnego lata, kolorach jak nie z tego świata, tańczących tu chabrach i makach. W smug jutrzni miazmatach jezior tafli ażurowa krata, Ptasi witraż drzewa splata, reliefu rzęs sosny kantatach Sznur chmur jak białe pieluchy, smutki ukryją w leśnym poszumie, utulą dłonie- tak dla otuchy. Czy wietrzny pielgrzym to zrozumie? Obłoki mają dziś z błękitu okruchy, niwa bezkresna lnem szyć nie umie.
    • @Migrena  nie wiem, może to idealistycznie zabrzmi, może trudno i niemożliwie. Czasami trzeba pozwolić komuś odejść. Bo takie jest życie. I być wdzięcznym ( mieć w pamięci to, co było) za wspólny czas, i jednocześnie dać pewność, że w razie czego, pomocy, dobrego słowa- będzie się tuż obok.  Albo można poświęcić, dać komuś życie- podarować cząstkę siebie
    • @Migrena Nie aż takie męki.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...