Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

czas w Tobie i obok Ciebie

zapętla się nieustannie 

wymyśla różne psikusy

miesza zczochraną pamięć

 

to dawne nagle na wierzchu

bieżące pochłania nicość

by później gdy niepotrzebne

samo do głowy przyszło

 

a ptakom tym konającym

spokoju szacunku trzeba

by odbyć podróż ostatnią

w najświętsze wnętrze nieba

:)

 

Opublikowano

Rafaelu Marius... dorobek starszych, powinien być dziedzictwem młodych.

Alicjo W... fajnie, że tak... refleksyjnie.. odbierasz.

Deonix... hmm.. też się zastanawiam... dlaczego... ;) Miłe słowa mi zostawiasz.

Wiesławie JK... o tak, kołowrotek, na pewno.

Waldku oraz Iwonaroma... uśmiech ślę za Wasze słowa... :)

 

Dziękuję Wam za każde zostawione słówko i... pozdrawiam.

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Jacku... co tam ja i mnie podobni - szare pyłki tego padołu, za to ci wielce możni...

 

ludzie na ziemi jak sępy
potrafią rozdziobać co cenne
i pętli się czas w kołowrotku
a lepsze ciągle daremne

 

to dawne niezwykle ważne
by nicość nie zżarła dzisiaj
dekady winno się trawić
i gniazdom tkać lepszą przyszłość

 

Prawie zawsze dokładasz do danej treści zrymowane wersy i za to Ci bardzo dziękuję... :)

 

 Tectosmith...  Elephant...  Andrzej Wojnowski...    

Wam także dziękuję za ślady czytania... :)

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Starzec... cieszę się, że wg Ciebie na czasie, taki był w założeniu.
Wspomniane przez Ciebie wersy...  "przecież konającym ptakom niepotrzebne gniazda"...

są częścią oddzielnej strofki, to spory skrót myślowy... bo i żyją, i konają w gniazdach

urządzonych przez siebie. 'dom jest domem', nawet wtedy, gdy ktoś obcy go niszczy,

czy narzuca swoje. Dzięki za wizytę... :)

 

Monia... ludziom.. "refleksi się".. nie tylko w listopadzie... :) Fajnie, że nastrój przypadł. Dzięki.

 

Pozdrowienia dla obojga.

 

 

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
  • Nata_Kruk zmienił(a) tytuł na To mój kraj - Jutro

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedy umrę, mnie nie chowajcie, tylko prochy me wiatrom oddajcie.  Miast ginąć w nieznanym rzędzie, niech burze poniosą je wszędzie, aż ślad mój waszym się stanie.   Bo kiedy umrę, ja być nie przestanę, tylko wspomnieniem waszym się stanę. Jednym miłym, kochanym, innym znów mniej zrozumianym, a jeszcze gdzie i mocno zgorzkniałym.   Więc zamiast chować, odpust mi dajcie: od nieczułości i bezzrozumienia, od win minionych, czasów straconych, co ich nie dałem, a tak pożądałem. Od bezsilnosci i niezaistnienia niech mnie umyją wiosenne deszcze. I światłograniem w strudze słońca niech się stanę, we wszystkich kolorach, losem rozdanych wzorach, gdzie bywać chciałem, odwagi nie miałem, osiądę teraz skroplonym kurzem. Smugą cienia wam zagram na murze. Ku zadziweniu i dla przebudzenia, dla nowej myśli wskrzeszenia śladem palca na szybie was wzruszę i odpocznę na chwilę waszym przebaczeniem zanim dalej w drogę wyruszę. I żył będę, bo muszę. Tylko odpust mi dajcie.
    • Najwolniej jak się da: pędem.  Przez życie idziemy razem: całkowicie sami.  Cofając się wstecz widzimy przyszłość:  pałęta się gdzieś ze wspomnieniami.  Tuż przy nas kroczy Bóg: widoczny w swej niewidzialnej odsłonie.  A człowiek? Dziś jakoś bardziej w siebie wierzy: w przyciasnej cierniowej koronie ...     
    • Każdy dzień dla mnie to jak łza nad pudełkiem wybrakowanych puzli. Zastanawiam się nad ludzkością, nad tym, z czego wynikła i czego jest rezultatem. Możliwe, że jednak pomyłki. No bo skąd się bierze ten samopowielający wzorzec, gdzie co -nty człowiek na ziemi jest "niedopasowany," " niekompatybilny," nie trafia "na swojego," odstaje od przyjętych norm i "nie ma dla niego miejsca"? Człowiek szuka i nie ma, nie może odnaleźć siebie w kilku miliardach innych poszukujących.  ... Czego? Chciałabym po prostu usiąść kiedyś w barze i zamówić lustro. I niech przysiądzie się do mnie ten, kto zamówił to samo ... (Z tego właśnie powodu z reguły omijam bary.) Wolę śnić o granatowych łabędziach - tylko dlatego, że nie wiem, w jakim kolorze jest antracyt Wolę cofać się do przodu - wiem, dokąd wracają błędy.  Wolę być otwarcie zamknięta - w końcu każdy może podejść i sam sobie otworzyć. Kiedy mijam ludzkość, nigdy się nie rozpoznajemy, nie witamy, nie pytamy o samopoczucie.  Kupiłam dziś belę jedwabiu i właśnie upycham ją do butonierki Boga, który jasno mówi, że "nie szata zdobi człowieka."  Odwracam się, by jeszcze raz na Niego spojrzeć.  Bardzo przystojny.  Podejrzanie ludzki! Kaszmir. Z metra.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Wochen Jesiennie i ten szelest litości niesłyszany odbija się echem.
    • Literatura to jedyna religia, której Dekalog przykazuje kłamstwo w dowolnych konfiguracjach i kontekstach.     
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...