Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pisywałyśmy do siebie myśli i nosiłyśmy
jak zalęknione ptaszki w dłoniach
do dłoni. może to i rozpusta zanosić
liście do rąk własnych i udawać, że to
konfitury i mieszanki szczęścia.

dziś znowu widziałam miłość na murach
i na ławkach. kwiaty powoli więdną.
zima idzie.


Opublikowano

nie jestem pewien czy to proza, mnie sie podoba, delikatny, taki powinien byc wiersz o takiej przyjazni, a najlepsze jest to ze autorka nie puentowala najdziwniej jak tylko potrafi, choć ostatnio to jest w modzie

pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Dziękuję, ale czy mądra, nie wiem. Miało być zabawnie, ale pewnie nie wyszło :) Niestety, nawet w świetle nie zawsze widzimy się w prawdzie. Takie spojrzenie do wnętrza bywa często nie dość, że trudne, to i złudne, bo każdy je kształtuje w sobie sam. I często, mimo błędów, pazurami broni własnego "ja" a nawet "JA". :))) I chociaż tych 'łatwo-sterowalnych' wokół nas tez nie brak, ostatecznie z rozterkami i tak zmagać  będziemy się sami, we własnych głowach. Wpływ domu, środowiska, szkoły bywa bezcenny, albo tragiczny, jednak rodzi w każdym z nas to genowe ziarnko, którego nikt i nic nie zmieni, więc i jego wartość zależy głównie od nas samych. I w nim tkwi to "coś", co pozwala dostrzec w innych jakiś punkt przyciągania lub przeciwnie - odrzucenia, czy obojętności. Skrajności bywają różne, a nawet ciekawe, ale nie starczyłoby nam na to papieru Alu. Dziękuję. Ale się rozgadałeeem...  :)
    • @Marcin Sztelak Puenta właśnie mi się rozwiała. A może to świt zamazał Ci zdjęcie, bo przyszedł sen?
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Poeta musi to umieć. 
    • @zawierszowana  Ej, wiersz jest jak dla mnie - wołaniem o pomoc i pragnieniem uwolnienia się z chorobliwej samokontroli. Mocno uderza obraz z żyletką i „żyłką”  jakby życie stało na granicy cieniutkiej nici. Do pokochania siebie lustro jest niepotrzebne. Lustro pokazuje tylko odbicie, a miłość do siebie musi mieć źródło w środku.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...