Umieć zrozumieć żal
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 15 423
Zakochani gubią czas
drogi oraz ból dla
nich liczy się to
co dziś teraz
Nie widzą zaćmienia
tęczy tylko to co
w danej chwili obok
czyli oni
Zakochani są obok
nas uśmiechają się
podgląda ich księżyc
i morze gwiazd
To oni są sensem
który kwitnie w śród
nas jest lubiany jak
codzienny chleb
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 67 odpowiedzi
- 1 140 wyświetleń
-
- 37 odpowiedzi
- 769 wyświetleń
-
- 35 odpowiedzi
- 733 wyświetleń
-
- 35 odpowiedzi
- 609 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 531 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Rafael Marius · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Niestety. Podobno, choć może być na odwrót. -
Przez violetta · Opublikowano
@Rafael Marius ja też słońcem się interesowałam, w cieniu chłodno, a od niedzieli ochłodzenie. Dobrze, że nie ma takich upałów. Jest idealnie. -
Przez Duch7millenium · Opublikowano
Czasami brakuje dnia czas czeka często tykanie błędomierza śmieszniutkich sekundzisk przeklętych twarzy zawistnych obrazów pośniedziałych lat bujdy na resorach jak chwile bez wytchnienia Na padole z cegieł gdzie cegła na cegle w końcu w nogach się załamie Ach, przyjdźcie, piątko! Ach, niech stopy wasze uderzą! W nieodwołalny termin. Niech świerszcze opowiadają o nocy, która minęła Niech gołębie rysują obrazy o zmierzchu, który minął, Niech wilki zatańczą poloneza o świcie, który minął, Niech człowiek zawyje z radości o dniu, który nastał Diabeł niech się uśmiechnie, a aniołowie niech posmutnieją. Wszyscy w jednym, na twarzach istot z równoległej linii czasoprzestrzennej. W grobowym wrzasku, spaleniźnie wodą opływającą, świetle, które przyniosło śmierć .. zakróluje lwie berło, dzierżone wśród mieczy i pochw miriad poległych Wtedy rzekniemy: Piękne to były czasy oszustów! Te zbłąkane myśli nikczemne, jakże kolorowe! Ta wódka wypijana litrami, jakże pożywna! Te bzdury wypluwane nad świńską galaretą, jakże aromatyczne! Kto by pomyślał? Wtedy, było to normą, pisaną w papierze kształtowanym przepaściami, w które wpadli wszyscy. W morzu łez tonęli, w morzu płytkim jak usługa panny z ulicy, krzyże niosąc z waty, wielcy władcy życia. My tu, oni tam, różnią nas 2 metry. Umarliśmy by żyć, nasza śmierć jest naszym życiem. Wstał już dzień jasny. Wzniesiono już domy nowe. Wysuszono już odzienie wieczne, wyprane pracą słów wszystkich. Alfa i omega jak kres, asymptota wyznaczona tym, co rzeczywiste. Atomy przemówiły, eter zamilkł. -
.thumb.jpg.303336f3e8d480537eb9604724dbcd6a.jpg)
Przez jaś · Opublikowano
@Gosława wiersz aromatyczny dotykiem, subtelny. A kiedyś, po latach przyjdzie piękno - Osiecka napisała to tak: "...przy kim się postarzejesz i przed kim nigdy ci nie będzie wstyd". -
Przez Vampire Fangs · Opublikowano
klawisze martwe jak ręce pianistki nikt nie usłyszy pięknej melodii prędzej nuty zginą z cierpienia blada kobieta grała w agonii palce miała połamane i zranione ostatni akord brzmiał niczym krzyk
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się