Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

A kiedy przyjdzie lato…

aniat.
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

aniat.

aniat.

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Kiedy przyjdzie lato
wyprowadzę się z miasta.
Wystawię na sprzedaż
wszystkie wysłużone sprzęty:
zakurzone dni,
myśli zżarte przez mgłę
i zatrzymane serce.
Z otwartą duszą
zmieszam się z tumanem kurzu na drodze,
aby dojść tam , gdzie nie wiem.
W czerwieni maków
zachłysnę się powietrzem
zmąconym ukojeniem
i przestanę istnieć na chwilę.
Ku zachodowi będę sunąć
Na skrzydłach ciszy,
By w jego cieple się skąpać
I zabrać ze sobą wszystko.
 

Edytowane przez aniat. (wyświetl historię edycji)
5

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Starzec
      Strata

      Przez Starzec · Opublikowano

      @Nata_KrukStrata zawsze jest stratą, w każdym kontekście. Pozdrawiam.
    • FaLcorN
      Chłód nocy

      Przez FaLcorN · Opublikowano

      @Poezja to życie Pokusiłem się o cover.     Potrzeba bliskości, niweluje odległości. Między nami,   obowiązek życia, co nas oddala.   Pośród dni i w tłumie,  gubimy się.    Szukamy ukojenia,   od śniadania, w oparach absurdu.    Spokój osteczny zawsze nadchodzi..
    • jan_komułzykant
      Iga

      Przez jan_komułzykant · Opublikowano

      @violettaNo nie, sport, to rywalizacja, walka i siódme poty. Wiem coś o tym. I całe szczęście, że nie ma tu miejsca na 'poprawności' ;))) PS Takie rzeczy można by było, być może, zastosować np. u dzieci, powiedzmy ciutek leniwych, czyli dać się pokonać, by je zachęcić właśnie do rywalizacji.
    • homanronet
      Władca much

      Przez homanronet · Opublikowano

      Światło dzienne rozrywa bezlitośnie na strzępy nocne marzenia ściętej głowy. Pierdolone śnięte wywody struchlałego zjeba. Z takim zjebem to do brudnej wygrody! - Tylko tam się nadajesz z taką mentalnością, ty tłusta, pręgowana, śmierdząca świnio!  Z czym do ludzi?!   Skazy, diody, rachityczne przegrody. Lustra w moim domu chorowały na trypofobię, więc wypierdoliłem je wszystkie. Wszystkie trzy roztrzaskałem. Trzy razy siedem- wiesz co to znaczy? Wziąłem największy odłamek w dłonie i pomyślałem o Senece (...)   Moje łzy spływają do przedramienia przez wyżłobienia pękniętych włókien(...)   5 lat później ona pojawia się znikąd, gdzie już każdy nerw i każda tkanka pogodzona była z upadkiem. I po co? Tylko po to, żebym po wyjeździe czuł jej zapach na pościeli, i przez następne dwa tygodnie ronił łzy za tym, co już nigdy nie wróci(...)   Pora się przedstawić: jestem wybitym kciukiem, haluksem twej stopy, gęstą krwią na nożu, uciążliwym polipem w nozdrzu, rachityczną naroślą na łopatkach, artrogrypozą wszystkich twoich stawów!   - Świnio, wracaj w swoje dobrze znane bagno, niech cię wchłonie. Gnij i zdychaj. Niech cię rój plujek przyozdobi, wtedy chociaż raz będziesz władcą jakby ci epilog spisał Golding.
    • FaLcorN
      Kwarkowy młyn Witkacego

      Przez FaLcorN · Opublikowano

      @Zawierucha7 Lubisz prawdę? Kosmiczny spam.. i brak wstydu.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...