Morze

[Lidia Maria Concertina]

 

Cisza przyciąga swoją muzyką

Z mankietu wysypują się arlekiny roześmianych zmysłów
Niedojrzałość zapada w niepamięć

Roztańczona nadzieja tłucze szklaną różę na werandzie układu słonecznego
A tu? Ziemia.

Jestem tuż po pogrzebie wszystkich pięknych chwil, babich lat, zapachu łąk wdzierającego się do obcych samochodów
Lipcowe popołudnia nigdy nie zmierzają do końca ...

 

Wieczności!

Przytulam się mocno do piasku

A każda prawda zawiera w sobie ziarnko kłamstwa

I z tym - wypływa po mnie  ... "może"

Bez znaku zapytania? 

 

Idziemy na dno. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[Nefretete]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Piękna fraza! 

Imho! " wdzierających się do obcych samochodów " ( tak chyba lepiej, nieprawdaż? )

A całość wiersza... i jego wydźwięk emanuje smutkiem.

Z podobaniem dla  treści!

Pozdrawiam

[violetta]

Taki słodki powiew, mam piece wspomnienia z nad morza.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - zacne pisanie -

                                                  Pozdr.zadowoleniem.

[Leszczym]

@Lidia Maria Concertina Jest dobrze. Znaczy z Twoim pisaniem jest dobrze :))