Czy mnie znów słyszysz?

[Arsis]

Być może słuchasz…

 

Wiem.

 

Skrzydlata szarość dnia przytłacza

wszystko swoim ciężarem.

W zgiełku napastujących dźwięków, w fałszywym wyciu klaksonów. W rozgwarze życia.

 

Zamyka się nade mną i otwiera

przestrzeń osnuta muzyką.

 

Skąd dobiega?

Z ciszy.

Z mroku.

 

Z oddechu pustki…

 

Czy mnie

słyszysz?

 

Ja słyszę bicie twojego serca.

 

Czy widzisz?

 

Ja widzę pęk róż i cień twój na ścianie, choć oczy mnie bolą od niedowidzenia.

 

Zaciskam

powieki.

Otwieram.

 

Szczypią mnie i palą

wspomnienia

minionego blasku,

które krążą niczym gwiazdy po nieboskłonie.

 

Które płoną…

 

Wysypały się

ostatnie

krople,

okruchy pyłu,

ziarenka piasku.

 

To koniec.

 

Stało się wszystko zimnym kamieniem,

który wrósł w ziemię posągami zmarłych bez imienia.

 

Gdzieś w półmroku, za starym domem, w miejscu zacienionym od wielkiego drzewa.

 

Omszałe,

zatarte napisy

na własnych krzyżach.

 

Milczenia…

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2023-02-18)

 

 

 

Edytowane 20 Czerwca przez Arsis (wyświetl historię edycji)

[finch]

Witaj. Bardzo mi się podoba styl w jakim przekazujesz myśli... klimat. Opowieść bardzo refleksyjna, (wręcz ocierająca się o medytację - te spowolnienia, zawieszenia , efekt rozstrzelonych wersów słów) jak mniemam o życiu, miłości w końcu śmierci. Każde słowo ważne, ale nie tworzą te słowa nawet o mocnych konotacjach tak zwanego "ciężaru gatunkowego" wiersza, przez co czyta się lekko (błogo). Bardzo dobra poezja. Pozdrawiam

[Gość]

@finch Świetny komentarz!

@ArsisZatrzymałam się i jestem tutaj od ładnych paru minut :)

Czytam ten wiersz, a  w wyobraźni - słucham, jak czyta go aktor: pięknym męskim, ciepłym, lecz nieco chrapliwym głosem...Czyta powoli, jednostajnie. Momentami zatrzymuje się, jakby ból tego wiersza nie pozwolił mu przejść do kolejnych wersów.

Magia...

 

[Gosława]

Włodziu dawno temu zabrałam Cię na spacer pamiętasz? 

Czekałeś na mnie pod Empikiem 

Chłodno było i mroczno 

A ja się cieszyłam że jako jedynej udało mi się wyciągnąć Cię z tych ciemnych piwnic 

Wtedy powiedziałam że jesteś  bardzo utalentowanym i  wrażliwym człowiekiem 

Nie zmieniłam zdania 

Nadal mnie zachwycasz 

 

 

[Arsis]

@Gosława cześć, Reniu... zapomniałaś o plątaninie starych, żeliwnych, bulgoczących rur... 

ps. tam tkwi tajemnica, podobnie jak i w jasne smuidze słońca sna ścianie... przepraszam, ale terochę wypiłem...

[Gosława]

@Arsis nie zapomniałam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

I był tam też zapach wilgoci i starych książek 

Wszystko pamiętam 

Cieszę się że w tamtej chwili wyszedłeś na powierzchnię do ludzi 

To dla mnie ogromny powód do zadowolenia 

Chcę żebyś miał dobry dzień