Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@Tectosmith Można się do tych odrzutowców nawet przyzwyczaić, ale szkoda, że trzeba. Dzięki za obecność pod tekstem :) Pozdrawiam 

@aff ...upiu :D Haha, prawda. Pozdrowienia 

@Michał78 Wierzę, że mógłbyś nadać sygnał z nieba :) A ta styczna jest konieczna i faktycznie łatwo nie przychodzi. Ściskam, Michasiu.

@Leszczym Jest całkiem podobnie i jednocześnie tak inaczej. Tak, Ameryka, ale mamy dwie ;) Z tymi czołgami bardzo dobre sprowadzenie na ziemię. Pozdrawiam 

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Kto by mnie tam wpuścił;)

Niebo można stworzyć tutaj, ale mamy wiele ograniczeń w głowach.

Uściski:)

Opublikowano

Te punkty styku ziemi i nieba tylko w głowach są, prawda? 

W Mieście Aniołów z samej nazwy powinno być o to łatwiej, ale dziesiątki o ile nie więcej bezdomnych, mieszkańcy Downtown, Compton, Skid Row i innych pewnie w większości nie mają nadziei na skrzydła. 

  • 10 miesięcy temu...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Miewam bardzo podobnie, ponieważ mieszkam dość blisko lotniska. Na tyle blisko, bym samoloty widywał częstokroć na spacerze, ale jednak na tyle daleko, by dźwięk silników nie był upierdliwy.

 

Bardzo lubię być pochłonięty przez kroki. Idąc gdzieś, lubię patrzeć się w chodnik.

 

To jest świetne, ponieważ druga zwrotka wynika bezpośrednio z poprzedniej i jest jej konsekwencją. Bardzo mi się to podoba. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...