Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pewnego razu w życiu niepwnego artysty

ewan_mcteagle
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

ewan_mcteagle

ewan_mcteagle

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

pewnego razu gdy półmrok nie będzie
tak niedostępny mogę wyjść w noc
jeśli ustąpi a cienie pochowają się po kątach
razem z szumowinami co katują
ostatnie kultowe piosenki mojego życia

pewnego razu pijany o północy napiszę
wiersz i będę ekstrawagancki
jak ten poeta w telewizji co tłumaczył
czemu Norwid z rana jest lepszy
na migrenę niż Bukowski po kieliszku

pewnego razu wystoję swoje problemy
jak baletnica na palcach niewzruszony
przez dwadzieścia wiosen ani jednego słowa
nad wyraz teraz cholera by to wzięła
....zaschło mi w gardle

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • andreas
      Słoneczna łąka

      Przez andreas · Opublikowano

      @violetta Wiem, żartuję.
    • Alicja_Wysocka
      zawieszenie

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Naram-sin  Wiersz jest lepszy od poprzedniego, to miałam na myśli. Często, bardzo często nie nadążam za hermetycznymi wolnymi wierszami, ale tak jak nie lubię gdy ktoś opowiada mi film i "rozbiera" go na części pierwsze, zanim przetrawię.  
    • violetta
      Słoneczna łąka

      Przez violetta · Opublikowano

      @andreaswiersz tylko:) ja niczego nie obiecuję:) 
    • andreas
      za dużo dźwięków

      Przez andreas · Opublikowano

      @iwonaroma "Pisarzowi rzecz się wtedy uda, gdy kropka zjawi się wcześniej niż nuda." - Sztaudynger
    • Domysły Monika
      Zatrzymana w sobie

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      @Naram-sin Powiem Ci, jestem pod wrażeniem... Nie jestem łatwym rozmówcą, a jednak tu jesteś. Więc....   Poczytując twoje komentarze, które  sądzę  traktujesz bardzo poważnie i masz co do nich głębokie przekonanie, że są nauką, kierunkiem, drogowskazem, dochodzę do wniosku, że są nie tylko wyrazem twoich myśli, ale też próbą kształtowania świata wokół ciebie. I być może  wypełnieniem osobistej luki, zaspokojeniem poczucia niedocenienia, co uruchamia reakcję łańcuchową: cynizm, ironię, kpinę. Wiesz, człowiek to wcale nie jest taki skomplikowany. Wystarczy dać mu mówić i go posłuchać - wtedy wiesz o nim więcej niż mówią jego słowa. Zawile to napisałam, ale w sumie  prawdziwe. Bywa, że jednego dnia krytykujesz, a drugiego dnia dostrzegasz sens twórczości tego samego autora. Dzieje się tak, gdy czytasz pozytywny i co istotne; logiczny odbiór dzieła, które wcześniej sam(a) skrytykowałeś(aś)  Chcesz jednak, by ktoś cię lubił. Swoją drogą  ile cię kosztuje wyparcie, że nie miałeś(aś) racji? Że jednak tekst ma sens? W jednym z komentarzy napisał(a)ś; ...'A to przecież to ty, jako autor, odpowiadasz za to, co i kogo (w przestrzeni lirycznej) stworzyłeś"... Swoją drogą to zdanie jest napisane niepoprawnie. Ja pozwolę sobie zredagować; ..."A to przecież to ty, jako komentator, odpowiadasz za to, co i kogo (w przestrzeni rzeczywistej) stworzyłeś"... Odważn(y/a) jesteś. Poczucie ludzkiej emocjonalności zależy od tego, jak się z nią obchodzi przybysz - ktoś, kto staje naprzeciwko. Poczucie ludzkiej emocjonalności zależy od tego, jak się z nią obchodzi przybysz - ktoś, kto staje naprzeciwko nas. Posłużę się prostą metaforą; albo zgasisz światło albo je zapalisz.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...