Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

zwyczajni

ariana
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

ariana

ariana

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

zwyczajni ludzie mają zwykłe życie
i zwykłe słowa by opisać świat
zwyczajni ludzie budzą się o świcie
by przeżyć szereg swoich zwykłych lat

zwyczajni chodzą zwykłymi ścieżkami
pośród jak oni swoich zwykłych spraw
walczą z małymi wielkimi troskami
i z prozą życia żyją za pan brat

zwyczajni ludzie mają zwykłe dzieci
co zwykle mają zwykłe życie też
nie myślą czemu muszą się tak biedzić
nad wszystkim co jak oni zwykłe jest

i tylko czasem jakiś zwykły człowiek
uczyni w życiu jeden wielki gest
lecz nieświadomy obok przejdzie sobie
nie wiedząc że on cudem właśnie jest

Vera_Ikon

Vera_Ikon

Opublikowano
Opublikowano

+ za koncepcje. Podoba mi się pomysł. Druga i czwarta zwrotka - mądre...
Małe-wielkie troski (takie to zwykłe i prawdziwe...)
Nie lubię rymów, ale tu doskonale pasują.
Proponuję jednak zadbać o rytm, bo lekki bałagan się wkradł.
Jestem ciekawa czy wiersz przejdzie jakieś przeobrażenia :)
pozdr serdecznie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Toyer
      Piekielna i Niebiańska Wena

      Przez Toyer · Opublikowano

      Zamówiłem z piekła Wenę prosto od samego diabła dostarczył anioł kurier zapłaciłem duszą za pobraniem mam czternaście dni na zwrot potestuję poużywam potem zwrócę oszczędzę duszę i znów zamówię zamawiam też Wenę z Nieba zawsze płacę duszą przelewem Bóg nie przyjmuje zwrotów nie żal duszy na Niebiańską Wenę
    • markchagall
      Pory

      Przez markchagall · Opublikowano

      Pory roku są dla nas metaforą Cykliczności świata Życiowych okresów Stanów ducha. Przyszła jesień jako metafora Przemijalności Smutku Depresji. A mi szarość nieba nie przeszkadza Nie przygnębia bardziej Nie odbiera ducha. To środek lata mi przyniósł jesień i bezśnieżną zimę -w jednym. I trwam w tym stanie dwóch pór roku Melancholii i nostalgii Niezależnie od aury pogodowej Od klimatu i szerokości geograficznej. To wspomnienie pewnej jesieni i zimy Przeszkadza szarością Przygnębia bardziej Odbiera ducha. I choćbym żył teraz pod niebem słonecznym Pomiędzy cykliczną wiosną i latem Czułbym aurę Tamtej jesieni i zimy.    
    • Alicja_Wysocka
      Niecodzienny atypowy nieznajomy

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Azraell Wiersz mroczny jak Twój nick, Azraelu. A przecież dzień dziś jasny, aż się prosi o trochę ulgi. Musiałeś naprawdę zaciągnąć słońce do piwnicy, żeby napisać coś tak ciężkiego? Choć… przyznam, wyszło przejmująco.
    • Alicja_Wysocka
      Koszmar

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Stukacz Zastanawiam się, czy nie warto byłoby rozbić to na kilka zdań, bo przy tak długiej frazie wiersz trochę traci oddech - choć klimat pozostaje mocny.
    • Alicja_Wysocka
      Wiem

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @kano Wiersz jest bardzo liryczny, miękki w brzmieniu, pełen tęsknoty - wszystko w nim płynie spokojnym rytmem. Zastanowiło mnie tylko jedno słowo: „szwędzą”. Wiem, że jest poprawne, ale ma dla mnie odrobinę potoczny, szorstki odcień i przez to wybija się z całej delikatnej tonacji wiersza. Może to tylko mój odbiór, dlatego zapytam - czy użyłeś tego świadomie, jako kontrast? Pytam z ciekawości, bo reszta jest tak subtelna, że to jedno słowo od razu zwróciło moją uwagę. Bo jeśli ma być koniecznie do rymu, to znalazłam jeszcze słowa błądzą  snują   krążą  migoczą przemykają

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...