Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Fajne te poetyckie poszukiwania, próby odnalezienia może świętego Graala, a może czegoś, co łączy nas ze wszechświatem. No i te piękne wersy mistrzu, tak pięknie skonstruowane, że logika staje się wobec nich niekoniecznie potrzebna:). Pozdrawiam.

Opublikowano (edytowane)

@Kapistrat Niewiadomski, @Dag@Waldemar_Talar_Talar, @Marek.zak1, @TylkoJestemOna@Somalija Dziękuję!

 

Co do słowa śród to jakoś tak mi się ładnie wpasowuje czasami w treść wiersza. Nic wielkiego. Wulkan liryczny cały czas poszukuje św. Graala. Tak się trochę pozastanawiałem czym jest poezja dla mnie w życiu. :)

Edytowane przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Wędrowiec.1984 Nie wiem, może się mylę, ale mam wrażenie, że czytałam tutaj coś niemal identycznego. Może mój umysł płata mi figle, ale czy przypadkiem nie wstawiałeś wcześniej takiego utworu, a teraz go wrzuciłeś z naniesionymi poprawkami...? :D Przepraszam, nie chcę urazić, bo utwór jest nastrojony na jesień, może stąd to moje pomieszanie. Tak, to te liście szeleszczące. 

 

Utwór śliczny. I to akurat jest niezaprzeczalne. Jest w tym nostalgia, i... Kurde. 

 

Dopiero ponownie wertując wersy, zauważyłam, że to wiersz rymowany... Nie miałam pojęcia, wybrzmiewał mi w myślach, ale te rymy ani trochę nie są nachalne. Tym bardziej podziwiam. 

 

Jest to wiersz taki, jaki chciałabym przeczytać. Pozdrawiam! 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie, to całkiem nowy utwór z nowymi pomysłami. Pisząc go nie sięgałem do starszych wierszy, choć przyznaję, że czasami lubię to robić. Hmm... o latających wyspach pisałem kiedyś w jednym z sonetów ale to chyba jedyny trop w przeszłość. :)

 

Nie masz za co przepraszać. Zadałaś zwyczajne pytanie. :)

 

Dziękuję, bardzo mi miło. :)

 

Edytowane przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

I one niegdyś piękne, bledną z biegiem czasu,tracą swój kształt i blask.

Jednak tak silne zostawiły wspomnienia.

Będą tańczyć jak iskry, ogrzewając duszę  w samotne zimne dni.

Poprostu dla mnie to wspomnienie, czegoś niezwykłego,ulotnego. 

Ach wróciłam do ulubionych utraconych myśli. 

Wiersz jest piękny, nostalgiczny zaraźliwy. Bo odczuć można wręcz namacalnie, tęsknotę która wypełnia Twój utwór.

Piękna zwrotka

 

A ta podbiła moje serce 

Zacząłeś subtelnie, cisza i otulone góry brzmią bardzo kojąco.

I ciekawie wkomponowałeś improwizacje.

Ładne przejście w tej zwrotce. 

Od spokoju do stanowczości.

Moja mała refleksja.

 

Ps. Mam wrażenie że piszesz coraz lepiej.

A nawet nie o to chodzi, trafniej będzie gdy powiem że jest dojrzalej. 

To też nie dokońca to, bo dojrzale było zawsze.

Nie wiem,tak jakby coś się zmieniło u Ciebie.

Pojawia się głębia którą uwielbiam w poezji. 

A może zawsze była w Twojej twórczości tylko teraz tak intensywnie to odkrywam. 

Pozdrawiam ciepło

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Annaartdark (wyświetl historię edycji)
  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

Ciekawe te Twoje poetyckie poszukiwania. 

Komety mogłyby zostać zastąpione wersetami bądź kobietami ;) 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • to ja zaprosiłam ją do tańca to ja umiłowałam jej twarz pierwsza wreszcie spuściłam się z kagańca moja twarz coraz krwawsza jej stopy zbliżają się do moich a moje biegną do niej   pierwsze kroki jak w walcu z gracją, uczuciem, napieciem jest moim promieniem… brzydkim uczucia oddaniem  albo wiecznym schronieniem? jej dłoń koścista ściska moją a moja ściska jej   powoli krok za krokiem powoli nic popłochem jej twarz emanująca zimnem zawsze była moim życzeniem  coraz szybciej coraz zgrabniej jej usta bliżej moich moje usta bliżej jej     i tak w naszych szaleńczych tańcach nawet nie zorientowałam się kiedy to ona zaczęła prowadzić  i już niczym nie różniłam się od niej i nagle zaczęłam żałować mojej propozycji żałowałam że to jedyny taniec którego się nauczyłam Umarłam w żałosnym popisie umiejętności ruchu
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozostaje pozostać  na nieokreślonej krzyżowce :)
    • @Leszczym  Michał ująłeś kłusownictwo z innego punktu widzenia i ma ono pełne uzasadnienie. Kłusownictwo obok nielegalnego polowania na zwierzęta to również naruszanie własności intelektualnej, którą mogą być dzieła sztuki, przekraczanie ustalonych reguł w biznesie, to wszystko mieści się w ramach kłusownictwa. Dziękuję za ciekawe podejście do tematu. Trzymaj się cieplutko.:)
    • Podobał mi się ten rok  Był łatwy trudny mądry bzdurny Zimny gorący senny męczący Szczery kłamliwy odważny wstydliwy Pełen pozornych kontrastów    Podobał mi się ten rok  Gdzie jawa spotkała się ze snem  Gdzie dusza opuściła ciało  Gdzie myśli nigdy nie wyszły  Przez zaciśnięte w bólu zęby    Podobał mi się ten rok  Nie chcę cię, wypuść mnie ze szponów Wpuść mnie, rozerwę cię na strzępy Daj mi się, przestań w końcu cierpieć Pragnę cię, stańmy się jednością    Stoję przed lustrem, to nie ja  Nie poznaję tych krzywych z rozpaczy oczu Tego wysuszonego zdechłego spojrzenia Tego pełnego syfu niby półuśmiechu  Tej duszy wołającej o pomoc    Stoję przed lustrem, widzę siebie Poznaję te stare, zmęczone oczy To stęsknione uczuć odbicie źrenic Tę duszę pokrytą ścierwem blizn Podobał mi się ten rok. 
    • @Christine Widzę, że się uniosłaś. To dobrze. Gniew dobrych ludzi potrafi zmienić bieg historii.  Jednakowoż, nadal podkreślam, że to nie oskarżenie tylko przyjacielska rada dla ludzi, którzy niespecjalnie dobrze piszą i chociaż przez chwilę chcieliby się ogrzać w cieple pozytywnych komentarzy. Niech wiedza o możliwościach gpt zagości tu na stałe. Wyrównajmy szanse dla mniej zorientowanych technologicznie żeby też zaznali chwały.  Wierzę, że kiedyś zrozumiesz, że to, co się tu dzieje, jest projektem na wskroś humanistycznym. Ale jeszcze nie dzisiaj, nie jutro, nie pojutrze i nie popojutrze (licence: Raz Dwa Trzy, chyba).
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...