Zdalne nauczanie

[Quidem.art]

Zawsze stoję naprzeciw siebie.
W ogrodzie demonów na łańcuchach 
Żarliwe szepty szarpią w gniewie, 
Gdy serce w rozterce ich nie słucha. 

 

W tej chłodnej szkole nie ma ścian, 
Granice krat wytycza horyzont.
Karty podręcznika z otrzymanych ran,
Tuszem dla pióra czerwone wino.

 

Barwne okładki dawno zerwał wiatr, 
Tornadem chwil szarpiący sny.
Choć dobrym tonem brzmi J.P. Sartre,
Bez słońca płomień nie będzie się tlił.

 

Z martwą miłością w rozbitym ramieniu
Latarnik stracił nadzieję morza,
Aż słoną bryzą rozpalił płomienie, 
Świecące, jak kiedyś, lepiej i gorzej.

 

Gdyby tą planetę zwiedził Mały Książę 
Byłoby nas troje.
Cudownych muszel zebrać by zdążył,
Nim pochłonięte zniknęłyby odwojem.

 

Dno naszej tratwy zdobią wodorosty,
Szczyty latarni chmurzą wąsy sadzy.
W płaszczu wełnianym owczej miłości,
Czekając Księcia, śpimy snami nadzy,
Kochając życie sobą najprościej. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Całość bardzo ciekawie napisana, a ta zwrotka szczególnie.