Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

 

Polubić się z ogranym do znudzenia realem

albo przynajmniej się zaprzyjaźnić

słowem świetnie bronić i rozgrywać piłką

 

Spróbować zmienić ten system

albo go chociaż z lekka naprawić

innymi słowy seriami rzucać do kosza

 

Biegać i ciągle szukać sobie miejsca

cierpliwie wyczekiwać kluczowego podania

o szukanie pozycji też się tutaj rozchodzi

 

Zaakceptować siłową rzeczywistość

z wyżynami punktami plusami i minusami

pilnować jedynie by nie zaspać pod deską

 

A może nie pogodzić się z otoczeniem

walczyć i przepychać się jak najmocniej

a jak trzeba cisnąć czyściusieńką trójkę

 

Pierwszy garnitur koszykarzy.

 

Warszawa – Stegny, 17.07.2022r.

Opublikowano

@Michał_78 Prawda? Istna nobilitacja :) Michały w ogóle w sporcie dużo osiągnęły. Był taki jeszcze na przykład mistrz pływania Michael Phelps :) Wiersz jest sportowy jako że poczułem, że powinienem się w pewien sposób rozliczyć z tym uwielbianym przeze mnie sportem. W każdym razie wolę koszykówkę od walki z bykami :))

@Gosława Ach Reni od ciebie to bym nawet wypił budapren :)) A tak poważnie cieszę się, że znów czasem wpadniesz ;)) Twoje wiersze są tutaj absolutnym topem topów :)

@Waldemar_Talar_Talar super, tak trzymać :)

@Michał_78 Był i chyba jest kiedyś taki amerykański pisarz Pat Conroy i świetnie pisał całe książki poświęcone koszykówce. Są polskie wydania tych książek. Jakby co bardzo polecam :) 

Opublikowano

@violetta Ekstra. Uprawiasz sporty i piszesz wiersze hm...

@Marek.zak1 oj to bardzo trudny temat. Wiele sportów wyczynowych zmierza czasem w dziwnym kierunku. Nie ulega wątpliwości, że średnia wzrostu się podniosła i koszykarze są bardziej skoczni i silniejsi. Ale też lepiej bronią. Wsady do kosza coraz wymyślniejsze są bardzo widowiskowe. Ale może faktycznie jest coś na rzeczy;))

@Somalija A trafiasz chociaż ? ;))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ona mu daje w barze przydrożnym na karteluszce rachunek. Zeżarł dwa dania i trzy desery, i jeszcze prosi o trunek.    
    • Nie mogę ci obiecać, że przeżyję nasz wspólny pierwszy sen, że nie odejdę z tej doliny, gdy mgła rozdzieli nasze dni.   Nie chcę zawieść, gdy liście spadają, gdy chłód przysiada na tarasie, a żurawie, krzycząc z oddali, pytają o drogę w chaosie.   Halloween trwa tu cały rok — nikt się nie śmieje, nie woła „cuksa”, garnitury, mundury, garsonki suną ulicą — bez słowa.   Świat kona — ludzie błądzą w mroku, trzymając się kurczowo za ręce, jedni płaczą w poduszkę nocy, inni toną powoli w butelce.   Na dachach gasną anteny, jak czarne lilie — martwe znaki, wiatr niesie resztki modlitwy nad pustym miastem i światem z plastiku.
    • @Migrena Dziękuję za lekturę. 
    • Me serce, me serce jest smutne, Choć maj świat wodzi w swym tańcu; Ja stoję, o lipę oparty, Wysoko na starym szańcu.   W dole miejskiej fosy wody Płyną nurtem w ciszy skrytym; Chłopiec siedzi sobie w łódce, Łowi ryby, gwiżdżąc przy tym.   W oddali przyjemnie się unoszą, Niczym drobne kolorowe pasy, Domy, ogrody i ludzie, I woły i łąki oraz lasy.   Panny służące bielą pranie Biegając po trawie wokoło: Z oddali słyszę jak chlapie Diamentami młyńskie koło.   Przy starej, szarej wieży  Strażnica z furtą i murem; Chojrak w czerwonej kurtce Chodzi tam w dół i w górę.   Zabawia się lśniącą strzelbą, Blask metalu go weseli, Chwyta i na ramię kładzie -- Chciałbym, żeby mnie zastrzelił.   Tak sobie myślę, że to musi być to sławne niemieckie poczucie humoru...  I Heinrich: Mein Herz, mein Herz ist traurig, Doch lustig leuchtet der Mai; Ich stehe, gelehnt an der Linde, Hoch auf der alten Bastei.   Da drunten fließt der blaue Stadtgraben in stiller Ruh; Ein Knabe fährt im Kahne, Und angelt und pfeift dazu.   Jenseits erheben sich freundlich, In winziger bunter Gestalt, Lusthäuser, und Gärten, und Menschen, Und Ochsen, und Wiesen, und Wald.   Die Mägde bleichen Wäsche, Und springen im Gras herum: Das Mühlrad stäubt Diamanten, Ich höre sein fernes Gesumm.   Am alten grauen Turme Ein Schilderhäuschen steht; Ein rotgeröckter Bursche Dort auf und nieder geht.   Er spielt mit seiner Flinte, Die funkelt im Sonnenrot, Er präsentiert und schultert -- Ich wollt, er schösse mich tot.
    • @Simon Tracy jestem w stanie to zrozumieć

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...