Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

@A-typowa-b Nie, nie, nie! Żadnego smęcenia, nawet przy Chopinie, nie słuchaj poprzedniczki, to specjalistka od umierania i ględzenia o życiu... ,,Chciałbym umrzeć, ale nie mogę, chciałabym żyć, ale nie mogę..."

Grzesiu, jesteś w wieku mężczyzny, który wreszcie może sobie pozwolić na głębokie myślenie i pracę twórczą na najwyższym poziomie! To co, poemat? 

 

P.S. Wiersz momentami magiczny...

Edytowane przez Somalija (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Rewelacja Grzegorzu, począwszy od pierwszego wersu, aż po puentę. Czy nic nie można zrobić, to do dyskusji, bo jednak zdrowy tryb życia jednak wydłuża czas oczekiwania, a mnie w testach wyszło, że mój wiek biologiczny jest o 13 lat mniejszy niż w realu. No i te wiersze, tworzenie, jednak msz pomagają w ramach poezjoterapii.

Sama forma podoba mi się, język, różnorakie rymy, ale to U Ciebie standard. Podsumowując, świetnie wyszło. 

 

Opublikowano (edytowane)

@A-typowa-b Aniu nie jestem recytatorem, trzeba by aktora o wysublimowanym talencie. Trudność polega na tym że wiersz nie jest sylabiczny tylko wolny, a więc trzeba tonację zrytmizować dykcją.
 

Miłego dnia.

@Somalija Ha ha ha! Ago czyżbyś mi zabroniła pisania o śmierci, o smutku... taki sam kawałem życia /tak, tak/ jak narodziny czy miłość. A tak nawiasem mówiąc - nigdzie się nie wybieram, pomyliłaś mnie z pellem.
 

Wszystkiego Dobrego, baw się dobrze.

@JWF Za taką opinię wycałował bym Cię za wszystkie czasy... ale się wstrzymam.
 

Pozdrawiam, życzę miłego poniedziałku.

Edytowane przez [email protected] (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Jacek_K Widziałem kiedyś truchło wykopane z ziemi, byłem przypadkowym świadkiem. I to co tam zobaczyłem... jest dokładnie w tym wierszu, poczułem się dokładnie jak ten denat.
Jacku, skoro śmierć jest pewna, a nie mogę jej widzieć, to jest na ścianie... widoczna, namacalna, czy jest niewidzialna gdzieś poza ścianą? Wczuj się w taką właśnie sytuację.

A biegun życia jak ćwierkanie ptaka,
słyszysz a nie widzisz, a wiesz że kraka.

Pozdrawiam.

Opublikowano

@Michał_78 "Przez noc droga do świtania -
                         przez wątpienie do poznania -

                         przez błądzenie do mądrości -

                         przez śmierć do nieśmiertelności." - Księga Rodzaju.


Pozdrawiam Michale, czy to trafna konkluzja wiersza?

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Białe granice ściskają błękitne chmury wiszą nad nimi dwa morza czarne wokół nich tylko ogromne płótno z lnu szczyci się portretem na miarę utopii   Wbity neonowym blaskiem w dwimeryt wypruwam swoje gałki oczne z orbit by zbliżyć się do niej choćby na moment i duszę utopić w pasmach włosów
    • @viola arvensis   no fakt - tak mówią.   ale wśród tego "pół światu" znaleźć ten jeden, ten co pachnie najpiękniej, oddycha marzeniem i kocha jak nikt....   to trzeba mieć szczęście jak ja !!!!!   znalazłem.   i nie oddam nikomu.   ......jest cudowny :)        
    • @Migrena " tego kwiatu to pół swiatu"- jak to mówią

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Twoje marzenie - jakże słodkie pragnę dziś spełnić, miła moja, i do roboty już się biorę, chwileczkę szczęścia podarować.   Chcesz, by cię ktoś na rękach nosił, przez moment poczuć się królewną, rozanielone przymknąć oczy i nurka dać w rozkoszną ciemność.   Niechaj więc dzisiaj cię zabiorą moje ramiona w rajskie kraje; no tylko - wiesz - przeciwbólową tabletkę muszę łyknąć najpierw.   Później przed nami piękna podróż: może Wenecja? Co ty na to? Gondole, światła - a na końcu przeniosę ciebie przez most Rialto.   Wieczór przegląda się w kanale, pod niebem strojnym w barwy wrzosów; wytrwam... zostało kroków parę... O rany boskie! Mój kręgosłup...!
    • @Alicja_Wysocka to dobre pytanie ale nie znalazłem logicznego wytłómaczenia ,  internetowa etymologia twierdzi że to od słów takich jak koło czy młócić, ale młócić jest od młot , więc wymienia sie na o , natomiast relacje z kołem to opisują jako miesznie , czyli np zamieszanie , kołocić ,  doszedłem logicznie albo i nie  do wniosku że rdzeń tego słowa to KŁ - K(ie)Ł czyli reszta to koncówka i przedrostek . ó było by jedynie w wyrazie kłów ale ów i owo to końcówki o własnym znaczeniu tak jak wszystkie inne . dlatego kłucić = iść na kły , jeśli masz leprze wytłómaczenie i etymologię "kłócić" to dawaj . przemyślę wszystko jeszcze raz .jako że jestem fotografem a nie lingwistą zostawiłem to co mi wizualnie lepiej pasuje i zgadza się z kłuciem :)   

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...