Posiedzenie balkonowe

[wiewiur]

Mrok przyczajony w burzy listowia
Waha się, cofa, coraz to przybliża
Niesiony od ulicy dźwięk pogotowia
Jęczy, śmieje się, ciszy ubliża
W końcu niknie daleko, hen
Blokom przywrócona monotonia ulicy
Nikt nie zważa na aut tren
Ot, codzienność naszej stolicy
Noc roztacza miastu kołderkę snu
Hypnos lata po zaułkach
Nade mną gwiazdy myślą o dniu
I o rozwieszonych nad ziemią jaskółkach.
A mnie sen woła, ciemność zagarnia
Duszę i umysł spowija mgła
Czas szybko odejść nim wstanie dzieciarnia,
Nim sama się wyśni godzina zła.

[JWF]

podoba mi się, pozdrawiam