wietrze - wędrowcze

[nnnn]

piszczysz w odległej sośnie
wietrze – wędrowcze

obijasz echem tynki
sople lodu ścierasz z twarzy
jesteś kanibalem

uśmiercasz płonące życiem gałęzie
tłuczesz szyby oczu
wrzeszczysz głosem konających
ziemia nie wrze wulkanem stóp

lasy pogubione w malinowych cierniach
wypuszczasz się jak głodna pszczoła
masz w sobie lekki obyczaj

spacerujesz ciepłym niebem
zestrzelisz ptaka
on ze słowem w dziobie
ty nie rozumiesz
ty mordujesz

w kieszeni chowasz zgnite pomarańcze
w ustach gryziesz dym
i ten bezwstydny dźwięk

wciąż piszczysz
wietrze – wędrowcze

[Jego Alter Ego]

Coś w tym jest

obijasz echem tynki
sople lodu ścierasz z twarzy
jesteś kanibalem;

wypuszczasz się jak głodna pszczoła
masz w sobie lekki obyczaj;

w kieszeni chowasz zgnite pomarańcze
w ustach gryziesz dym
i ten bezwstydny dźwięk - to moim zdaniem najlepsze fragmenty, razi mnie jedynie: "ty nie rozumiesz ty mordujesz"

a poza tym bardzo ładnie,ciekawie i plusy daję:)
pozdrawiam

[nnnn]

dzięki J A E! byc może coś z niego warto wywalić :) być może Twoje sugestie go "naprawią" ściskam

[vacker_flickan]

może i coś jest, ale jak dla mnie za bardzo „wrzeszczy” i „piszczy”, poza tym na cały wiersz tylko 3 wersy bez czasownika!! przez to jest jednostajnie, co dość zabawny efekt tworzy wraz z nacechowaniem metaforyki i sformułowań
od wiersza oczekuje się trochę więcej niż układania zdań w wersach jedno pod drugim
pozdr

[nnnn]

jasne, ściskam